Рэйхсканцлер (ням.: Reichskanzler, літ. Імперскі канцлер) — пасада кіраўніка ўрада (аналаг прэм’ер-міністра) ў кайзераўскай Германіі і ў Веймарскай рэспубліцы. Рэйхсканцлер прызначаўся да 1918 года імператарам, а пасля 1918 года Рэйхспрэзідэнтам, але ў Веймарскай рэспубліцы яму мог быць аб’яўлены вотум недаверу дэпутатамі партыі, якая перамагла на выбарах у Рэйхстаг, таму прызначэнне адбывалася звычайна з улікам партыйнага складу Рэйхстага.
У 1933 годзе Рэйхсканцлерам быў прызначаны Адольф Гітлер, пры якім Веймарская рэспубліка ператварылася ў Трэці рэйх на чале з нязменным правадыром-фюрарам (якому былі перададзеныя паўнамоцтвы Рэйхспрэзідэнта). Пасля самагубства Гітлера Рэйхсканцлерам суткі (да ўласнага самагубства) быў Ёзэф Гебельс, з 30 красавіка па 1 мая 1945, а затым абавязкі Канцлера ва Фленсбургскім ўрадзе Карла Дзёніца выконваў граф Людвіг Шверын фон Крозіг (да свайго арышту Саюзнікамі 23 мая).
Аб канцлера ФРГ гл. Федэральны канцлер Германіі.