Маю Ласіла (Maiju Lassila, сапр. Алгат Унтала (Algot Untola), пры нар. Ціецявяйнен (Tietäväinen); 28 лістапада 1868, Тохмаярві, Карэлія — 21 мая 1918) — фінскі пісьменнік.
Скончыў настаўніцкую семінарыю ў Сартавала. У 1898—1904 жыў у Пецярбургу.
У аўтабіяграфічных раманах «Хархама» і «Мартва» (абодва 1909) элементы рэалізму пераплятаюцца з містыкай. Вядомасць прынеслі сатырычна-гумарыстычныя аповесці «Па запалкі» (1910), «Бацька і сын» (1914), «Ад вялікага розуму» (1915), «Басяк з таго свету» (1916), п’есы «Калі любяць удаўцы» (1911), «Малады млынар» (1912), «Вечны рухавік» (апубл. 1962).