.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Людо́вік О́рбан (рум.: Ludovic Orban; нар. 25 мая 1963 года[2], Брашоў, Румынская народная рэспубліка) — румынскі дзяржаўны і палітычны дзеяч і інжынер[3], старшыня Нацыянальнай ліберальнай партыі з чэрвеня 2017 года[4]. Прэм’ер-міністр Румыніі з 4 лістапада 2019 года[5] па 7 снежня 2020 года[6], міністр транспарту ў 2007—2008 гг.[7], член Палаты дэпутатаў у 2008—2016 гг.[2]
Нарадзіўся 25 мая 1963 года[2] ў горадзе Брашоў[7].
Орбан скончыў у 1988 годзе факультэт тэхналогіі машынабудавання Брашоўскага ўніверсітэта[en], у 1993 годзе — аспірантуру на факультэце палітычных навук Нацыянальнай школы палітычных навук і дзяржаўнага кіравання[en] ў Бухарэсце[2].
У 2002—2010 гг. — старшыня аддзялення Нацыянальнай ліберальнай партыі ў Бухарэсце, член цэнтральнай рады партыі, у 2009—2010 гг. — першы намеснік старшыні партыі[2]. Пасля паражэння на парламенцкіх выбарах 2016 года, на якіх Нацыянальная ліберальная партыя паступілася Сацыял-дэмакратычнай партыі, старшыня партыі Аліна Горгіў[en] сышла ў адстаўку і часова выконваючай абавязкі старшыні стала яе намесніца Ралука Туркан. 17 чэрвеня 2017 года Орбан абраны старшынёй партыі, пасля таго, як быў апраўданы першай судовай інстанцыяй па справе пра карупцыю[4].
Член Палаты дэпутатаў з 2008 па 2016 год[4], у 2009—2011 гг. — намеснік старшыні Палаты дэпутатаў[2].
У 1992—1996 гг. — член мясцовай рады адміністратыўнага сектара 3 Бухареста, у 1996 годзе — член мясцовай рады адміністратыўнага сектара 1 Бухареста. З ліпеня 2004 года па красавік 2007 года — намеснік мэра Бухарэста[2].
У 1999—2000 гг. — статс-сакратар, кіраўнік Дэпартамента інфармацыйнай палітыкі ўрада. З сакавіка 2000 года па май 2001 года — статс-сакратар, прэзідэнт Нацыянальнага агенцтва дзяржаўных служачых (ANFP). З красавіка 2007 года па снежань 2008 года займаў пасаду міністра транспарту ва ўрадзе Кэліна Папеску-Тэрычану[2][7].
10 кастрычніка 2019 года парламент вынес вотум недаверу ўраду Віярыкі Дэнчылэ і прэзідэнт Клаус Яханіс назначыў кандыдатам у прэм’еры Орбана. 4 лістапада 2019 года склад урада Орбана быў зацверджаны парламентам[5]. 5 лютага 2020 года парламент вынес вотум недаверу ўраду Орбана і ён быў адпраўлены ў адстаўку. На наступны дзень прэзідэнт Клаус Яханіс даручыў сфарміраваць урад зноў Орбану[8], аднак пасяджэнне парламента, на якім павінен быў быць зацверджаны гэты кабінет, не адбылося з-за адсутнасці кворуму. 13 сакавіка прэзідэнт Клаус Яханіс даручыў сфарміраваць урад Орбану ў трэці раз. Урад Орбана быў пагоджаны парламентам на наступны дзень[9]. На наступны дзень пасля парламенцкіх выбараў 6 снежня 2020 года, на якіх Нацыянальная ліберальная партыя паступілася Сацыял-дэмакратычнай партыі, Орбан абвясціў аб адстаўцы[6].
Жанаты, мае сына[2].
З’яўляецца братам былога еўрапейскага камісара Леанарда Орбана.