Кірыл Стаселька

Трэба выправіць арфаграфію ў артыкуле! Магчыма гэты машынны пераклад або выкарыстанне ненарматыўнага правапісу ці лексікону. Для спраўджэння існуюць адмысловыя праграмы.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Стаселька.

Кірыл Стаселька (нар. 1990 у г. Барысаў[1]) — беларускі празаік .

Біяграфія

Скончыў факультэт філасофіі і сацыяльных навук БДУ (2013), магiстратуру Інстытута падрыхтоўкі навуковых кадраў пры НАН РБ (2014), аспірантуру НАН Беларусі.

Кніга Кірыла Стаселькі «Дзіцячы маніфест» трапіла ў лонг-ліст прэміі Ежы Гедройца.

Крытыка

25 сакавіка 2016 году ў газеце «Літаратура і мастацтва» Дар’я Латышава адзначыла пра кнігу «Дзіцячы маніфест»: «Сапраўднай кнігу робіць выхад за межы ўласнага пляскатага сьвету, але першы крок кожны раз павінен быць „менавіта з гэтай рэальнасьці“. У момант, калі атрымліваецца ахапіць некалькі ўзроўняў разуменьня, незалежна ад сюжэту або стылістычных асаблівасцей, тэкст і аўтар атрымліваюць права на месца ў літаратуры і гісторыі». 11 жніўня 2017 году Наста Грышчук заўважыла наконт раману «Маргіналіс»: «раман дае нагоду падумаць: ці так нам патрэбна тое, за што мы б’ёмся? Ці не вартыя зоры над нашымі галовамі большай увагі, чым тыя, што схаваныя за цернямі? І чаму міраж здаецца чалавеку больш прывабным, чым тыя рэальныя рэчы, што нас акружаюць? Такія пытаньні, пэўна, і даюць падставу назваць „Маргіналіс“ філасофскім раманам»[2]. 6 сьнежня 2019 году Янка Лайкоў згадаў раман «9 жыцьцяў Віта Морэ»: «Кожная з сямі пададзеных гісторый — асобны закальцаваны сусьвет, унікальны расповед, які адрозніваецца ад іншых ня толькі часам і геаграфіяй дзеяньня, але жанрава і стылёва. …шмат „варыяцый“ лёсу галоўнага героя, закладзеных ужо ў самім імені: словазлучэньне „vitae more“ з лацінскай можна перакласьці як „больш жыцця“. …Віта Морэ — нязменны ўдзельнік фантастычных гісторый і падарожжаў, ён імкнецца напоўніцу спасцігнуць жыцьцё ва ўсіх яго праявах»[3].

У верасні 2020 года ў часопісе «Маладосць» Ірына Грыбанава заўважыла: «Кірыл Стаселька не толькі рэкламуе свае кнігі і папулярызуе беларускую літаратуру, але і спрабуе стварыць уласную супольнасць чытачоў. Для гэтага ён выкарыстоўвае: спецыяльны лічбавы мерч, звязаны з творамі; камунікацыю з чытачамі ў сацыяльных сетках; стварэнне пляцовак і суполак, дзе чытачы маюць магчымасць дзяліцца сваім меркаваннем аб прачытаных кнігах; інтэрактывы; інфанагоды, прывязаныя да выхаду кніг»[4]. 7 лістапада 2020 году на радыё «Свабода» Валянціна Аксак акрэсьліла раман «Пімкі»: «Гэтая кніга — гісторыя пра тое, як цмокі, багнікі, цудадзейныя прадметы ці неверагодныя з’явы пачынаюць існаваць побач з вамі. І найперш гэта гісторыя пра тых, хто прагне бачыць, адчуваць і мысьліць інакш, чым зазвычаена. Хто праз гэта намагаецца ня проста здабыць, але пабудаваць, выгадаваць свабоду для сябе і ў сабе»[5].

Кнігі

• Дзіцячы маніфест (2015)
• Marginalis (2016)
• Дзевяць жыццяў Віта Морэ (2019)
• Пімкі (2020)

Зноскі

1. ↑ https://novychas.by/kultura/hvalt-i-filasofija-dzicjaczaha-manifesta
2. ↑ Наста Грышчук. Казка пра ваду і рэшата. — 11 жніўня 2017. — № 32 (4935). — С. 7.
3. ↑ Янка Лайкоў. Прататыпы і архетыпы. — 6 сьнежня 2019. — № 47 (5053). — С. 6.
4. ↑ Ірына Грыбанава. Метады прадуктыўнай рэкламы сучаснай беларускай прозы. — Верасень 2020. — № 9. — С. 73-75.
5. ↑ Валянціна Аксак. 2020-ы ў кнігах. Літаратурны каляндар: лістапад , Радыё «Свабода» (7 лістапада 2020). Праверана 17 студзеня 2021.

Спасылкі

• Кірыл Стаселька прэзентуе ў Менску раман «Marginalis»