Галава
У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Галава (значэнні).
Галава — частка цела чалавека ці жывёлы, у якой знаходзіцца мозг, органы гледжання, густу, нюху, слыху і рот. Асобная галава ёсць у хрыбетнікаў і ў насякомых.
Пярэдняя частка галавы чалавека называецца твар, жывёлы — пыса ,або хмыза. Звычайна галава злучаная з целам шыяй. Шыя дазваляе галаве паварочвацца і трымаць галаве пэўную пазіцыю ў прасторы.
Часці галовы
Вонкавыя:
- валасы, лоб, скура, вушы
- твар (пыса ў жывёл): вочы, нос, шчокі, рот
- падбародак, шыя
- патыліца
- У жывёл, птушак і насякомых — хобат (хабаток), дзюба, вібрысы, вусікі
Унутраныя:
Твар
Твар — пярэдняя частка галавы чалавека. Акрамя рук, адзіная максімальна адкрытая частка цела чалавека, незалежна ад месца пражывання.
Склад
- вокаа
- нос
- шчокі
- рот — губы, зубы, бачныя пры ўсмешцы
- скулы
- падбародак
- лоб
- валасы і іх адсутнасць — вусы, барада, бакенбарды, бровы, вейкі, чубок, залысіны, няголенасць
Марфалогія, антрапаметрыя
Вядомыя класічныя мастацкія прапорцыі чалавечага твару. Напрыклад, яны згаданы ў Леанарда да Вінчы ў тэксце да Вітрувіянскага чалавека.
Анатомія
Міміка
Твар актыўна ўдзельнічае ў невербальных зносінах (міміка).
Прыклады выразаў твару і грымас:
- вокаа — шырока адкрытыя, прыжмураныя, нахіленыя бровы, погляд
- нос — напружаныя ноздры
- шчокі — надзьмутыя шчокі
- рот, губы — шырока адкрыты, вусны сціснуты ці выцягнуты
- падбародак — дакрананне да падбародка і рота рукой
Гл. таксама
Тэмы гэтай старонкі (1):Катэгорыя·Галава