«Dies Nefastus» — беларускi НСБМ-гурт, пра існаванне якога на сённяшні дзень дакладна невядома, бо навін пра яго з 2012 года няма нават на афіцыйным сайце.
Ігар патлумачыў назву гурту наступным чынам:
Назва з’явiлася ў 2002 годзе. Яе прапанаваў клавiшнiк Максiм, з якiм мы пачыналi граць. Ён знайшоў яе ў творы Нiцшэ, якi назваў так той дзень, з якога мы вядзем адлiк гадоў – першы дзень iснавання хрысцiянства. Тэма рэлiгii не з’яўляецца адзiнай для творчасцi DN, але ж, назва адлюстроўвае той светапогляд i тыя думкi, якiя былi уласцiвымi для таго перыяду жыцця. Арыгінальны тэкст (бел. (тар.))
Назва з’явiлася ў 2002 годзе. Яе прапанаваў клявiшнiк Максiм, з якiм мы пачыналi граць. Ён знайшоў яе ў творы Нiцшэ, якi назваў так той дзень, з якога мы вядзем адлiк гадоў – першы дзень iснаваньня хрысьцiянства. Тэма рэлiгii не з’яўляецца адзiнай для творчасьцi DN, але ж, назва адлюстроўвае той сьветапогляд i тыя думкi, якiя былi уласьцiвымi для таго перыяду жыцьця.
У пазнейшым інтэрв’ю Ігар удакладніў:
Пунктам адліку былі восеньскія дні 2002 года. У адзін з гэтых дзён я і папрасіў Максіма «Kejstevil», каб ён мне дапамог запісаць клавішныя партыі для пераспева «Darkthrone». Калі пачаў пакрыху з’яўляцца свой матэрыял, Максімам была прапанава назва «Dies Nefastus». Гэтае словаспалучэнне ўзята з кнігі Ніцшы «Антыхрыст», што перакладаецца як «Злашчасны Дзень». Ніцшэ назваў гэтак дзень, з якога вядзецца леталічэнне. Так ці інакш, яна адлюстроўвае антыхрыстціянскую накіранаванасць. Але на цяперашні момант, гэта не тое адзінае, што адлюстроўваецца ў лірычным баку творчасці. Арыгінальны тэкст (руск.)
Точкой отсчета были осенние дни 2002 года. В один из этих дней я и попросил Максима “Kejstevil” , чтобы он мне помог записать клавишные партии для кавера Darkthrone (в последствии их стало много больше, чем в оригинальной версии). Когда начал потихоньку появляться свой материал, Максимом было предложено название “Dies Nefastus”. Это словосочетание взято из книги Ницше “Антихрист”, переводится как “Злосчастный День”. Ницше назвал так день, с которого ведётся летоисчисление. Так или иначе, оно отражает антихристианскую направленность. Но на настоящий момент, это не то единственное, что отражается в лирической стороне творчества.
Гурт быў заснаваны 10 кастрычніка 2002 года Ігарам «Senelder» ды Максімам «Kejstevil». Дзесьці ў сакавіку 2004 года ў гурт прыйшла бас-гітарыстка Кацярына. Ужо ў такім складзе быў зроблены першы запіс «Visions of the World Aflamed». Яны запісалі ўсё, што было зроблена гуртам у перыяд 2002-2004 гадоў, нават песні, сэнс якіх ужо не адпавядаў поглядам, але якасць атрымалася даволі дрэннай, таму што гэта быў першы досвед працы з гукам. Хутка Кацыярына сыйшла з гурту.
Увосені 2005 года быў запісаны альбом «Воспоминания». Адразу пасля гэтага Максім вырашыў пакінуць гурт.
Далей пачынаецца перыяд творчага заняпаду. Былі спробы зноў супрацоўнічаць з Кацярынай, але плённае супрацы не атрымалася. Ігар не кідаў заняткаў музыкай, але творчасць гурту была прыпынена. Дзесьці пад канец вясны 2008 года, ён пачаў зноў апрацоўваць старыя песні, рабіць новыя. Такім чынам, быў падрыхтаваны матэрыял, які канчаткова быў запісаны да снежня таго ж года і атрымаў назоў «Сьвітаньне па-над Руінамі». У яго ўвайшлі старыя песні, а таксама зусім новыя. Мова на альбоме пераважна беларуская — яшчэ адна змена ў творчасці апрача таго, што першы раз былі выкарыстаныя жаночыя спевы (Партыю ў песні «У Пустэчу…» спявала Ligodema).
У 2012 годзе выйшаў міні-альбом «The Hour Before The Dawn».
«Dies Nefastus» ніколі не даваў канцэртаў і з’яўляўся студыйным праектам Ігара.
Пра ідэю трыадзінства Ігар у адным з інтэрв’ю выказваўся:
Я за згоду памiж Белымi нацыямi, але я толькi за супрацу. Кожны павiнен жыць у сваім уласным доме: толькi калi будуць моцныя нацыi — будзе моцная раса. Шавiнiсты заўжды кажуць пра тых, хто не падзяляе iх «утапiчных» поглядаў: «забивают клин в дружбу братских народов.»… але, гэта робяць якраз яны самi. Арыгінальны тэкст (бел. (тар.))
Я за згоду памiж Белымi нацыямi, але я толькi за супрацу. Кожны павiнен жыць у сваем уласным доме: толькi калi будуць моцныя нацыi - будзе моцная раса. Шавiнiсты заўжды кажуць пра тых, хто не падзяляе iх “утапiчных” поглядаў: “забивают клин в дружбу братских народов.”… але, гэта робяць якраз яны самi.
Пра значэнне для сябе нацыяналізму, звычаю продкаў і дзяржавы ў тым жа інтэрв’ю было паведамлена:
Нацыяналiзм — гэта перш за ўсё любоў да свае нацыi, шлях нацыянальнага адраджэння. Асэнсаванне прыналежнасцi да нацыi, асэнсаванне сябе як часткi — кроплi яе крывi, якой пiшацца гiсторыя. Сувязь памiж мiнулым i будучым праходзiць праз нас: частка духу i крывi продкаў — ад гэтага нельга пазбавiцца нiкому. Дзяржава – гэта адзiная магчымасць нашага iснавання — трывалая глеба пад нашымi нагамi. Арыгінальны тэкст (бел. (тар.))
Нацыяналiзм – гэта перш за ўсё любоў да свае нацыi, шлях нацыянальнага адраджэньня. Асэнсаваньне прыналежнасьцi да нацыi, асэнсаваньне сябе як часткi – кроплi яе крывi, якой пiшацца гiсторыя. Сувязь памiж мiнулым i будучым праходзiць праз нас : частка духу i крывi продкаў – ад гэтага нельга пазбавiцца нiкому. Дзяржава – гэта адзiная магчымасьць нашага iснаваньня – трывалая глеба пад нашымi нагамi.
У іншым інтэрв’ю Ігар распавёў пра месца рэлігіі ў сваім жыцці:
Я не магу назваць сябе язычнікам збольшага, але я раздзяляю тыя каштоўнасці, што бачу ў язычніцтве. Гэта маё разуменне веры і атачаючага мяне свету. Ісці па свеце цвёрдым крокам, не зважаючы на тое, што глеба часам па-здрадніцку правальваецца пад нагамі… я тут, каб палепшыць гэты свет і змагацца за сябе і за агульную мэту. Гэта мае «дабрачыннасці». Няхай культурна-эстэтычнае змаганне… Але гэта не абыякавасць. Гэта маё самавыяўленне і часткова «духоўное быццё». Нават тое, што гэтыя радкі прачытаюць іншыя людзі — ужо такая барацьба і «духоўное быццё». Што тычыцца хрысціянства — гэта толькі адно з выяўленняў «жыдоўскага светапогляду». Дакладней, адна толькі яго частка: «Талерантнасць», «Агульначалавечыя каштоўнасці»… ёсць «нашы каштоўнасці», а «агульначалавечыя» — гэта каштоўнасці «для ўсіх» — ні для каго, акрамя тых, хто гэтым карыстаецца. Які чалавек, гэткая і яго рэлігія: «оўцам» — «авечае»… кожнаму сваё. Арыгінальны тэкст (руск.)
Да, но придать ей какие-то словестные очертания мне довольно сложно. Я не могу назвать себя язычником в полной мере, но я разделяю те ценности, что вижу в язычестве. Это моё понимание веры и окружающего меня мира. Идти по миру твердым шагом, не обращая внимания на то, что почва порой придательски проваливается под ногами… я здесь, чтобы приобразовывать этот мир и боротся за себя и за общую цель (когда я это говорю, то естественно иключаю из “общества” дегенератов, спившееся быдло и т.д.). Это мои “добродетели”. Пускай культурно-эстетическая борьба… но это не безразличие. Это моё самовыражение и отчасти “духовное бытье”. Даже то, что эти строки прочитают другие люди - уже такая борьба и “духовное бытье”. Что касается христианства – это лишь одно из проявлений “еврейского мировоззрения”. Вернее, одна лишь его часть: “Толерантность”, “Общечеловеческие ценности”… есть “наши ценности”, а “общечеловеческие” – это ценности “для всех” - ни для кого, кроме тех, кто этим пользуется. Каков человек, такова и его религия: “овцам” – “овечье”… каждому своё.
Пра адносіны да нацыянал-сацыялізму было выказана:
У пытаннях ідэалогіі я заўсёды кажу толькі сам за сябе. Нацыянал-Сацыялізм — гэта змаганне за выжыванне не сябе, але часткі сябе ў нашчадках. Не сябе, але чагосьці большага — той «Духоўнай Сям’і» да якой ты належыш. Захавалы яе – ты захаваеш сябе ў тых, хто прыйдзе пасля цябе… няма каштоўнасці большай, чым твой Род, дзеля таго, каб калі-небудзь, калі ты будзеш ужо прахам, хтосьці, хто жыве на гэтай зямлі, ведаў пра свайго гордага продка — Цябе… а не пра чорнаскурага імігранта. У адваротным выпадку гэта і будзе смерцю цябе і твайго Роду. Хтосьці, вядома, жадае адваротнага, каб мы ўсе жылі ў нейкім «утапічным свеце», дзе няма меж, рас ды нацый… але што мы атрымаем ад гэтага? «Чорныя кварталы», «Жоўтыя кварталы», «Белыя кварталы»? У чалавеку закладзены ідэнтыфікатар «свой-чужы» і, вядома ж, сацыяльныя інстынкты. І як бы не прапагандавалі ў свеце «тэорыю братэрства ўсіх народаў», чалавек будзе трымацца поплеч з тымі, да каго ён болей падобны. Наяўнасць такіх этнічных суполак ужо прыводзіць да канфлікту цікавасцяў на расавай глебе. З апошніх прыкладаў: Францыя — пачалося ўсё з таго, што падлеткі, уцякаючы ад паліцыі, забяжалі ў трансфарматарную будку… яны памёрлі па ўласнай віне, але яны былі чорнымі! Рэакцыя неадкладна наступіла разам са скаргамі на тое, што «белыя свінні» плоцяць ім замала дапамог па беспрацоўі. Мабыць такія трэнні на узроўні асобных людзей не так значны, але на узроўні суполак людзей — болей чым. Гэтае ў нас закладзена ад прыроды, так што гэта — здаровае мысленне. Арыгінальны тэкст (руск.)
В вопросах идеологии я всегда говорю только сам за себя. Национал – Социализм – это борьба за выживание не себя, но части себя в потомках. Не себя, но кое-чего большего – той “Духовной Семьи” к которой ты принадлежишь. Сохранив её – ты сохранишь себя в тех, кто придет после тебя… нету ценности больше, чем твой Род, ради того, чтобы когда-нибудь, когда ты будешь уже прахом, кто-то, живущий на этой земле, знал о своем гордом предке – Тебе… а не о чернокожем иммигранте. В противном случае это и будет смертью тебя и твоего Рода. Кто-то конечно желает обратного, чтобы мы все жили в каком-то “утопическом мире”, где нету границ, рас и наций… но что мы получим от этого? “Черные кварталы”, “Желтые кварталы”, “Белые кварталы”? В человеке заложен идентификатор “свой-чужой” и, конечно же, социальные инстинкты. И как бы не пропагандировали в мире “теорию братства всех народов”, человек будет держатся рядом с теми, на кого он больше похож. Наличие таких этнических групп уже приводит к конфликту интересов на расовой почве. Из последних примеров: Франция – началось все с того, что подростки, убегая от полиции, забежали в трансформаторную будку… они умерли по собственной вине, но они были черными! Реакция незамедлительно последовала вместе с жалобами на то, что “белые свиньи” платят им слишком маленькое пособие по безработице. Быть может такие трения на уровне отдельных людей не так заметны, но на уровне групп людей – более чем. Это в нас заложено от природы, так что это - здоровое мышление.