У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Радкевіч. Яўген Рыгоравіч Радке́віч (3 кастрычніка 1937, г. Сянно, Віцебская вобласць — 3 студзеня 1999) — беларускі пісьменнік. Доктар філалагічных навук (1988). Кандыдат гістарычных навук (1974). Прафесар (1989).
Нарадзіўся ў сям’і настаўнікаў. У 1955 г. паехаў у Казахстан. Скончыў Усць-Каменагорскае вучылішча сельскай гаспадаркі (1956). Працаваў трактарыстам, камбайнёрам у саўгасах імя Жданава і «Пагранічнік» Паўладарскай вобласці. У 1958 г. — піянерважаты дзіцячага дома № 2 у п. Парэчча Гродзенскай вобласці. У 1963 г. скончыў аддзяленне журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. 3 1960 г. адначасова працаваў рэдактарам, загадчыкам маладзёжнай рэдакцыі Беларускага радыё. У 1970—1971 гг. загадчык рэдакцыі газеты «Мінская праўда». 3 1974 г. — выкладчык, загадчык кафедры тэлебачання і радыёвяшчання БДУ.
Друкуецца з 1966 (1958[1]) г. Аўтар кніг апавяданняў і аповесцей «Плытагоны» (1972), «Месяц Межань. Зіма на выратавальнай» (1976), «Горны мёд» (1982), аповесцей «Антаніна» (1979), «Пешшу праз Галактыку» (1984), раманаў «Сутокі дзён» (1984), «Закон прыцягнення» (1990). Напісаў кнігу публіцыстыкі «Камсамольская дынастыя» (1968), даследаванне «Маладзёжная радыёпраграма: станаўленне, функцыі, форма» (1979), манаграфію «Беларускае радыё: гісторыя, перспектывы развіцця» (1983).