Яўген Адольфавіч Левінсон (7(19).10.1894, Адэса — 21 сакавіка 1968, Ленінград) — савецкі архітэктар.
Скончыў ленінградскі Вхутеин (1927). Выкладаў у Ленінградскім інжынерна-будаўнічым інстытуце (1932—1945) і ў Інстытуце жывапісу, скульптуры і архітэктуры ім. І. Я. Рэпіна (1945—1968, з 1947 прафесар). Буйныя працы Левінсона, выкананыя ў 1930≈40-х гг. у духу мадэрнізаванай класікі, адрозніваюцца тонкай графічнасцю архітэктурных формаў і дэкаратыўных дэталяў (жылыя кварталы ў раёне Шчымілаўкі, 1937-40, дом Неўскага райсавета, 1937≈40, — ўсё сумесна з архітэктарам І. І. Фаміным, у Ленінградзе; чыгуначны вакзал у г. Пушкіне, 1948-50, сумесна з архітэктарам А. А. Грушко, Сталінская прэмія, 1951). У 1950-60-х гг. Левінсон — сааўтар забудовы шэрагу кварталаў на Шчымілаўцы (1958—1964), архітэктурныя часткі мемарыяльнага комплексу на Піскароўскіх могілках (1960) і гасцініцы «Савецкая» (1-я чарга — 1968) у Ленінградзе. Узнагароджаны 2 ордэнамі, а таксама медалямі.