У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Гарадзецкая (значэнні).
Яўгенія Рыгораўна Гарадзецкая (руск.: Городецкая Евгения Григорьевна; 8 снежня 1865, Віцебск — 8 чэрвеня 1940, Іркуцк) — савецкая піяніст
, педагог, музычна-грамадскі дзеяч.
У 1884 скончыла Віцебскую жаночую гімназію са сведчаннем на званне хатняй настаўніцы музыкі. У 1890 скончыла Пецярбургскую кансерваторыю па педагагічнаму класу прафесара Рэйхарда са званнем вольнага мастака і паступіла на службу настаўніцай музыкі (фартэпіяна) у пансіён Магілёўскай жаночай гімназіі.
У чэрвені 1901 была перакладзеная на службу ў Іркуцкі дзявочы інстытут, у 1904 прызначаная старэйшай выкладчыцай музыкі, застаючыся ў гэтай пасадзе да канца існавання інстытута. Адначасова выкладала ў музычных класах Іркуцкага аддзялення ІРМТ.
У 1905 заснавала, разам з Р. А. Івановым і М. Н. Сініцыным, прыватную музычную школу, якую ўзначальвала з 1916 па 1920.
У 1901-1910 часта выступала ў публічных канцэртах як салістка і ўдзельніца ансамбляў.
З 1920 па 1922 была рэктарам і дэканам фартэпіяннага факультэта Музычнага універсітэта.
З 1922 па 1932 - мастацкі кіраўнік «музычных пятніц». У 1923 па даручэнні Іркуцкага аддзялення прафсаюза Рабіс (членам праўлення якога складалася) арганізавала курсы музычнай граматы, выкладаючы гульню на фартэпіяна і музычна-тэарэтычныя дысцыпліны.
Прафсаюзам Работнікаў мастацтваў Я. Р. Гарадзецкай было прысвоена званне Герой Працы (1924).