Эўрыгалінныя віды — арганізмы, здольныя адаптавацца да шырокага дыяпазону салёнасці(руск.) бел.. Прыкладам можа быць эўрыгалінавая рыба Poecilia sphenops, якая здольная жыць у прэснай вадзе, саланаватай вадзе(руск.) бел., а таксама ў марской вадзе(руск.) бел.. Распаўсюджаны ў Еўропе Carcinus maenas з’яўляецца прыкладам эўрыгаліннх бесхрыбтовых, паколькі здольны існаваць як у марской вадзе, так і ў саланаватай. Эўрыгалінныя арганізмы звычайна распаўсюджаны ў ліманах, вусцевых участках рэк і прыліўных зонах, дзе салёнасць з’яўляецца нестабільнай. Некаторыя арганізмы эўрыгалінныя дзякуючы свайму жыццёваму цыклу(руск.) бел., паколькі мігруюць паміж прэснымі і марскімі водамі, як, напрыклад, Salmonidae, асятровыя (Acipenseridae) і Anguilla.
Процілеглым эўрыгаліннасці з’яўляецца тэрмін «стэнагалінныя віды(укр.) бел.» — гэта віды, здольныя існаваць толькі ў вузкім дыяпазоне салёнасці. стэнагаліннымі з’яўляюцца большасць прэснаводных арганізмаў, якія гінуць трапляючы да мора, а таксама большасць марскіх арганізмаў, якія не могуць існаваць ва ўмовах разпраснення.