Эскадрон літоўскіх татар — аддзел лёгкай кавалерыі Корпуса літоўскіх войскаў Польскага войска Генеральнай Канфедэрацыі Польскага Каралеўства (ГКПК) у 1812 годзе. Створаны французамі, як атрад лёгкай кавалерыі; па сваім узбраенні, тактыцы і кіраванні быў падобны на рускую казацкую кавалерыю.
8 кастрычніка 1812 года генерал-губернатар літоўскіх дэпартаментаў Дзірк ван Хогендарп зацвердзіў стварэнне двуротнага эскадрона з літоўскіх татар. Эскадрон павінен быў складацца з 246 чалавек (12 афіцэраў).
У першапачатковых планах літоўскага генерал-губернатара Хогендарпа на жнівень 1812 года было стварэнне чатырох уланскіх палкоў і двух конна-стралецкіх палкоў з рэкрутаў і добраахвотнікаў былога ВКЛ. Кожны конна-стралецкі полк павінен быў складацца з двух эскадронаў, агульная колькасць кожнага палка 981 чалавек (42 афіцэры). Літоўскія татары са сваім праектам уланскага татарскага палка (з прапановай стварыць падобны полк татары звярнуліся да французаў яшчэ ў чэрвені) у планы генерал-губернатара не ўпісваліся, пяты ўланскі полк ім быў не патрэбны. Першы конна-стралецкі полк на чале з Манюшка больш-менш актыўна папаўняўся добраахвотнікамі, з камплектаваннем другога конна-егерскага палка з’явіліся цяжкасці. 29 верасня Напалеон запатрабаваў замест другога конна-стралецкага палка стварыць «Эскадрон літоўскіх татар» (эскадрон- польскіх казакаў) - аддзел лёгкай кавалерыі падобны на падраздзяленні рускіх казакаў.
Фарміраваннем падраздзялення кіравалі маёр 8-га ўланскага палка Княства Варшаўскага Азюлевіч і ветэран польскіх легіёнаў маёр Мустафа Мурза Ахматовіч.
Колькасць эскадрона на 1 снежня склала 127 салдат і афіцэраў.
З 10 па 12 снежня 1812 года эскадрон прыняў удзел у абароне Вільні, дзе страціў забітымі і параненымі каля 80% асабістага складу.
13 лютага 1813 года падраздзяленне ўдзельнічала ў сутычцы пры Калішы. Эскадрон сыходзіць у Познань.
У сакавіку загадам герцага Істрыйскага рэшткі падраздзялення былі ўключаны ў склад 3-га ўланскага гвардзейскага палка.
11 красавіка 1813 года ў Фрайбургу Напалеон сваім дэкрэтам уключыў татар у склад 1-га эскадрона Першага гвардзейскага палка лёгкай кавалерыі Красіньскага. Роту ўзначальваў капітан Султан Улан. У падраздзяленні 18 чалавек.
У Фрайбургу рота папаўняецца навабранцамі. Колькасць падраздзялення павялічваецца да паўсотні.
Пасля бітваў Саксонскай кампаніі пры Люцене, Бауцене, Вуршэне, Дрэздэне, Лейпцыгу, Ханаў колькасць роты на 11 ліпеня 1813 года склала 26 чалавек.
9 снежня 1813 года татары былі пераведзены ў 3-й полк выведнікаў Імператарскай гвардыі і прынялі ўдзел у бітвах Французскай кампаніі. Пасля завяршэння баёў у шэрагу засталося каля 14 чалавек.
Пакуль у архівах не знойдзена афіцыйных распараджэнняў ці інструкцый, па якіх шылі абмундзіраванне для эскадрона літоўскіх татар у 1812—1814 гадах. Захаваліся малюнкі з 19 стагоддзя з выявай кавалерыстаў з гэтага падраздзялення (3 малюнкі). У музеях і прыватных калекцыях маюцца кальбакі (3 штукі), якія адносяць да падраздзялення літоўскіх татар.
Малюнкі 19 ст, мастакі:
Зброя як у палках уланаў. Шабля, піка, 2 пісталеты ў ольстрах на сядле. Асноўнае адрозненне паміж уланскімі палкамі і эскадронам татар у тым, што першыя кіраваліся на поле сігналамі трубы, а татары — бунчуком, як гэта было ў рускіх казакаў і мамлюкаў Напалеона.