Эпамінонд (грэч.: Επαμεινώνδας; каля 418 да н.э., Фівы — 362 да н.э., Мантынея) — старажытнагрэчаскі палкаводзец і дзяржаўны дзеяч.
У 379 да н.э. удзельнічаў у дэмакратычным перавароце ў Фівах. У якасці беатарха (аднаго з вышэйшых ураднікаў Фіваў і Беатыйскага саюза) праводзіў антыспартанскую палітыку. У 371 да н.э. у бітве пры Леўктрах разбіў спартанскае войска, упершыню ў гісторыі ваеннага майстэрства скарыстаўшы прынцып канцэнтрацыі сіл на напрамку вырашальнага ўдару. Чатыры кампаніі Эпамінонда ў Пелапанесе (370 да н.э., 369 да н.э., 367 да н.э. і 362 да н.э. гг.) прывялі да падзення спартанскай гегемоніі ў Грэцыі. Загінуў у бітве пры Мантынеі.