Эміль Цукеркандль (1 верасня 1849, Дзьёр — 28 мая 1910, Вена) — венгерска-аўстрыйскі анатам. Брат уролага Ота Цукеркандля (1861—1921).
Атрымаў адукацыю ў Венскім універсітэце ў 1874 годзе, быў асістэнтам Карла фон Ракітанскага (1804—1878) і Карла Лангера (1819—1887). У 1879 годзе быў прызначаны памочнікам прафесара ў Венскім універсітэце, а ў 1882 годзе стаў прафесарам ва Універсітэце Граца. З 1888 годзе быў прафесарам апісальнай і тапаграфічнай анатоміі ў Венскім універсітэце. Праводзіў даследванні практычна ва ўсіх абласцях марфалогіі, зрабіўшы вялікі ўклад у нармальную і паталагічную анатомію паражніны носа, анатомію тварнага чэрапа, кравяносных сасудаў, храмафіннай сістэмы і інш.