Эмануэл дэ Вітэ (нідэрл. Emanuel de Witte або Мануэл дэ Віт, нідэрл. Manuel de Witt, каля 1617, Алкмар — 1692, Амстэрдам) — нідэрландскі мастак. У адрозненне ад Пітэра Янса Санрэдама, які падкрэсліваў архітэктурную дакладнасць, дэ Віта больш клапаціўся аб атмасферы сваіх інтэр’ераў. Хоць іх было няшмат, дэ Вітэ таксама ствараў жанравыя карціны.
Дэ Вітэ нарадзіўся ў Алкмары і вывучаў геаметрыю ў свайго бацькі, школьнага настаўніка. У 1636 годзе быў прыняты ў Алкмары ў гільдыю Св. Лукі. Пасля знаходжання ў Ратэрдаме ён пераехаў у Дэлфт і вучыўся ў Эверта ван Алста. У 1651 годзе пераехаў у Амстэрдам, дзе ў 1655 годзе памерла яго першая жонка, Гір’е Арэнц. Затым ён ажаніўся з 23-гадовай сіратой Лісбет ван дэр Плас. Жонка і яе дарослая дачка ад першага шлюбу былі асуджаныя ў снежні 1659 года за крадзеж. Цяжарную жонку выгналі з горада, у 1663 годзе яна памерла — як мяркуецца, ад чумы. Каля 1688 года ён пераехаў да Хендрыка ван Стрыка.
Сам Вітэ адрозніваўся крайнасцямі ў паводзінах, быў азартным гульцом, задзірай (вядома пра яго бойку з Герардам дэ Лерэсам), увесь час змяняў месца жыхарства, разрываў кантракты з гандлярамі жывапісам. Пасля разрыву з чарговым крэдыторам павесіўся зімовай ноччу на гарадскім мосце, вяроўка абарвалася, цела павалілася ў канал і было знойдзена толькі праз некалькі тыдняў, ужо вясной.