Эманацыя дзяржавы — гэта тэрмін, які выкарыстоўваецца ў еўрапейскім праве для апісання любога органа, які прадстаўляе дзяржаўную паслугу пад кантролем урада. Гэты тэрмін быў вызначаны Еўрапейскім судом у 1990 годзе ў справе Фостэр супраць British Gas plc[1][2]. У пастанове Еўрапейскага суда гэты тэрмін вызначаецца як:
Орган, незалежна ад яго прававой формы, які ў адпаведнасці з мерамі, прынятымі дзяржавай, быў прыцягнуты да адказнасці за адводу дзяржаўнай паслугі, якая знаходзіцца пад кантролем дзяржавы, і мае для гэтай мэты спецыяльныя паўнамоцтвы, якія выходзяць за рамкі тых, якія выцякаюць са звычайных правіл, якія ўжываюцца ў адносінах паміж фізічнымі асобамі.
Гэты тэрмін найбольш відавочна выкарыстоўваецца для апісання працадаўцаў дзяржаўнага сектару, такіх як паліцыя, пажарная ахова, мясцовая адміністрацыя або школы.
Гэтая справа была перададзеная ў Еўрапейскі суд Палатай лордаў у 1990 годзе. Пытанне, якое павінна было быць вырашана — ці могуць работнікі нацыяналізаванай галіны (у дадзеным выпадку British Gas plc) спадзявацца на дырэктыву 2006/54/EC пры падачы прэтэнзій у англійскія суды.
British Gas plc звольніла супрацоўніц, якія дасягнулі 60 гадоў — абавязковага пенсійнага ўзросту для жанчын у той час, але супрацоўнікі-мужчыны не павінны былі зыходзіць на пенсію да 65 гадоў. У той час акт аб палавой дыскрымінацыі (1975) не прадугледжваў гэтую праблему на ўзроўне пенсійнага ўзросту, таму работнікі маглі звяртацца толькі да дырэктывы 2006/54/EC.
Суд вынес рашэнне на карысць супрацоўнікаў. Сутнасць гэтай высновы заключалася ў тым, што, калі дзяржава не выконвала дырэктыву ў адпаведнасці з патрабаваннямі, гэтай дзяржаве было не варта дазваляць здабываць выгаду з гэтай няўдачы. Такім чынам, на выснове дырэктывы 2006'54ÉC (і любыя іншыя дырэктывы ЕС) можна карыстацца ў дачыненні да любой нацыяналізаванай арганізацыі.