У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Бергман.
Элен Бергман (швед. Ellen Bergman, 5 студзеня 1842, Стрэнгнес — 5 снежня 1921) — шведскі музыкант, вакальны педагог і актывістка руху за правы жанчын. Сябра Шведскай каралеўскай музычнай акадэміі.
Элеанора (Элен) Магдалена Бергман нарадзілася ў Стрэнгнесе (Швецыя) у 1842 годзе. У 1864 годзе яна паступіла ў Шведскую каралеўскую музычную акадэмію ў Стакгольме. Яна вывучала віяланчэль, арган, гарманічныя і сольныя спевы. Бергман скончыла акадэмію ў 1867 годзе. Яна працавала настаўнікам спеваў у Каралеўскай семінарыі (шведск.: Högre lärarinneseminariet) і Каралеўскай вышэйшай музычнай школе ў Стакгольме з 1868 па 1899 год. За свае дасягненні ў галіне музычнага выкладання Бергман была выбрана членам Шведскай каралеўскай музычнай акадэміі ў 1876 годзе.
З першай паловы 1880-х гадоў Бергман была вядомая як вядучы член Шведскай федэрацыі (шведск.: Svenska Federationen), шведскага аддзялення Жаночай нацыянальнай асацыяцыі за адмену законаў аб інфекцыйных хваробах, якая ўпершыню была створана ў Вялікабрытаніі ў 1869 годзе Элізабет Уолстэнхалм (1833—1918) і Жазефіна Батлер (1828—1906). Гэтая арганізацыя вяла барацьбу з прастытуцыяй і асабліва з жорсткім абыходжаннем з геніталіямі зарэгістраваных прастытутак. Бергман была актыўным пісьменнікам і прамоўцам. Яна была ўцягнутая ў канфлікт са шведскім драматургам і раманістам Аўгустам Стрындбергам (1849—1912) з-за яе поглядаў на палавое пытанне, які аднойчы згадаў яе ў лісце, напісаным ў 1884 годзе: «djefla maran Ellen Bergman» (што літаральна перакладаецца як «праклятая мара Элен Бергман»).
Элен Бергман атрымала залаты медаль Іліс Кворум у 1899 годзе.