У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Марцін.
Эдна Марцін (шведск.: Edna Martin, народжаная Ёхансан; 17 снежня 1908 — 11 мая 2003) — шведская мастачка па тэкстылі і педагог.
Нарадзілася 17 снежня 1908 года ў гётэбаргскім прыходзе Гамлестад ў сям’і Тэадора Ёхансана і яго жонкі Сафі Флуд.
Вучылася ў школе Högskolan för design och konsthantverk (зараз факультэт мастацтваў Гётэбаргскага ўніверсітэта), працягнула сваю адукацыю ў Францыі. Пасля сваёй дэбютнай выставы ў музеі Röhsska museet у 1931 годзе, Эдна Марцін працавала мастацкім кіраўніком прадпрыемства Axevalla-Varuhemslöjd. Затым у 1935-1937 гадах працавала ў кампаніі Svenskt Tenn, якую заснавала Эстрыд Эрыксан.
У 1937—1939 гадах была мастаком па тэкстылі шведскай асацыяцыі рамеснікаў, а ў 1941—1953 гадах тэкстыльным дырэктарам гэтай асацыяцыі. З 1953 года Эдна была кіраўніком кампаніі Handarbetets vänner, працавала ў студыі Licium, як і вядомая мастачка Тайра Лундгрэн, і адукацыйным цэнтры Sätergläntan.
Эдна ўдзельнічала ў Сусветнай выставе ў Парыжы ў 1937 годзе, Сусветнай выставе ў Нью-Ёрку ў 1939 годзе, Х’юстанскай выставе ў 1956 годзе і ў вялікай колькасці шведскіх выстаў дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, пачынаючы з 1937 года.
Таксама Эдна Марцін выкладала мастацкае шыццё ў Стакгольмскай школе Констфак з 1948-га года, а затым, будучы на пасадзе старэйшага выкладчыка з 1957 па 1969 гады. Атрымала званне прафесара ў 1980 годзе.
Дзякуючы супрацоўніцтву з такімі вядомымі мастакамі, як Кайса Мелантан, Інгігерда Мелер, Элі Хэмберг і іншых, яна спрыяла ператварэнню іх ткацкага мастацтва ў манументальныя тэкстыльныя творы.
Пасля выхаду на пенсію Эдна Марцін працягвала займацца мастацтвамі, натхнённая навакольным асяроддзем Эланда, дзе яна жыла летам. Яе наватарскі падыход да работ заключаўся ў падыходзе да незнаёмых матэрыялаў, з якімі яна ніколі раней не сустракалася — гэта былі рыбалоўныя сеткі, тонкая шаўковая вуаль, якую выкарыстоўвалі пераплётчыкі. Творы мастачкі прадстаўленыя ў Нацыянальным музеі Швецыі, музеі Röhsska museet і іншых музеях краіны. За сваю мастацкую дзейнасць была ўзнагароджана ў 1964 годзе медалём Litteris et Artibus і ў 1971 годзе медалём прынца Яўгена.
C 1942 года яна была замужам за юрыстам Янам Гербертам Марцінам, у сям’і раслі дзеці: Сюзана, Барбара і Іахім.