.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Шандар Векерле (венг.: Wekerle Sándor; 14 лістапада 1848, Мор — 26 жніўня 1921, Будапешт) — венгерскі дзяржаўны дзеяч.
Аляксандр (Шандор) Векерле нарадзіўся ў горадзе Мор, у сям’і дунайскіх швабаў. З 1886 года — член палаты дэпутатаў; пры пераўтварэнні кабінета Кальмана Ціса ў 1889 г. Векерле заняў пасаду міністра фінансаў, які ён захаваў і ў новым кабінеце Дзьюлы Сапары. Яму ўдалося правесці некаторыя рэформы ў венгерскіх фінансах, напрыклад, рэформу акцызу на спіртныя напоі, паляпшэнні ў кіраванні дзяржаўнай маёмасцю.
Пасля адстаўкі Сапары (лістапад 1892) Векерле сфармаваў свой кабінет і, нягледзячы на апазіцыю клерыкалы і часткі лібералаў у палаце дэпутатаў і яшчэ больш у палаце магнатаў, правёў царкоўна-палітычныя законы (грамадзянскі шлюб і інш.). У снежні 1894 года года выйшаў у адстаўку. Яго міністэрства («вялікае міністэрства») займае ў гісторыі Венгрыі асаблівае месца, як урад паслядоўна ліберальны або радыкальны (не ў сэнсе венгерскай ліберальнай партыі, а ў агульнаеўрапейскім сэнсе слова).
З тых часоў часу Векерле яшчэ двойчы быў прэм’ер-міністрам Венгрыі. У перыяд Венгерскай савецкай рэспублікі Векерле быў пасаджаны ў турму ў якасці закладніка.