Чарлз Стэбінс Фэрчайлд (англ.: Charles Stebbins Fairchild; 30 красавіка 1842 — 24 лістапада 1924) — амерыканскі палітык, прадпрымальнік, 38-й міністр фінансаў ЗША.
Чарлз Фэйрчайлд нарадзіўся ў Казеновіі, штат Нью-Ёрк, у сям’і Сідні і Хелен Фэйрчайлд. У 1863 годзе скончыў Гарвардскі каледж, а ў 1865 годзе Гарвардская юрыдычную школу. Пасля быў прыняты ў калегію адвакатаў.
У 1874 годзе Чарлз Фэйрчайлд стаў намеснікам Генеральнага пракурора Нью-Ёрка. На гэтай пасадзе ён набыў рэпутацыю карэктоўшчыкі спраў аб карупцыі. Губернатар Нью-Ёрка Сэмюэль Тилден быў настолькі ўражаны поспехамі маладога юрыста, што ў 1875 годзе высунуў яго кандыдатуру ў якасці новага Генеральнага пракурора. Фэйрчайлд быў абраны і з 1875 па 1877 год ён займаў гэтую пасаду. Затым ён зноў вярнуўся да юрыдычнай практыцы.
Па просьбе свайго сябра і дзеючага міністра фінансаў Дэніэла Мэнінга прэзідэнт Гровер Кліўленд 8 сакавіка 1885 года прызначыў Чарлза Фэйрчайлда намеснікам міністра фінансаў. 31 сакавіка 1887 года Мэнінг, па прычыне дрэннага здароўя, падаў у адстаўку. Кліўленд прызначыў Фэйрчайлда пераемнікам Мэнніга на пасадзе міністра фінансаў, але з паразай прэзідэнта на выбарах ў 1888 годзе Чарлз сышоў на пенсію. У 1904 годзе, пасля сыходу з палітыкі, стаў дырэктарам чыгуначнай кампаніі.