Чан Куанг Кхой (в’етн.: Trần Quang Khôi; нар. 24 студзеня 1930) — брыгадны генерал Узброеных Сіл Рэспублікі В’етнам, удзельнік Індакітайскай і В’етнамскай войнаў.
Нарадзіўся 24 студзеня 1930 года ў роднай вёсцы сваёй маці Да Фуок Хой, акруга Мо Кай, правінцыя Бенчэ, паўднёва-заходняя частка В’етнама. Чан Куанг Кхой — пятае дзіцё з 12 братоў і сясцёр. Дзякуючы таму, што яго бацькі былі багатымі памешчыкамі, ён вучыўся ў прэстыжных школах, такіх як сярэдняя школа Таберта ў Сайгоне (1943—1945), Фан Тхань Джан у Кантхо (1946—1949) і Ле Майр дэ Вільерс у Мітхо (1949—1951).
У 1951 годзе запісаўся ў Нацыянальную армію В’етнама, самастойнае аддзяленне Узброеных сіл Францыі ў калоніі. Пасля заканчэння школы баявых мастацтваў Далата ў званні другога лейтэнанта адабраны ў бранятанкавыя войскі і працягнуў навучанне на базавым армейскім курсе ў Далёкаўсходнім навучальным бранятанкавым цэнтры французскай арміі ў Вунгтау.
У красавіку 1953 года накіраваны ў 5-ю роту разведвальнага батальёна, дзе займаў пасады камандзіра ўзвода 4-га ўзвода і намесніка ротнага. У чэрвені 1954 года пераведзены на пасаду намесніка камандзіра 3-й разведвальнай роты ў Нам Дзіне. Пасля Жэнеўскага пагаднення (20 ліпеня) Чан Куанг Кхой і яго падраздзяленне рушылі на поўдзень у гарнізон Дананга. 1 кастрычніка таго ж года яму прысвоена званне лейтэнанта па службе. Праз месяц яго адправілі вучыцца за мяжу на прасунуты курс бранятанкавай кавалерыі ў Самюрскае вучылішча (Францыя), якое скончыў у сярэдзіне жніўня 1955 года.
У верасні 1956 года ён стаў начальнікам 3-й дывізіі 2-га бранятанкавага палка ў Мітхо. У сярэдзіне 1957 года прызначаны намеснікам палка 4-га бранятанкавага палка ў Хюэ. У сярэдзіне 1958 года яго адправілі вучыцца за мяжу для павышэння кваліфікацыі ў вайсковай школе броні Форт-Нокс, штат Кентукі, ЗША. У чэрвені 1959 года, пасля заканчэння вучобы, Чан Куанг Кхой працаваў у ваенных навучальных установах. Затым яго адправілі вучыцца на другі курс Школы палітычнай вайны ў Сайгоне.
У чэрвені 1960 года ён атрымаў званне маёра і стаў намеснікам камандзіра 6-га бранятанкавага палка ў Куан Чы. У снежні таго ж года быў пераведзены ў намеснікі 3-га танкавага палка ў Плейку. З лютага па ліпень 1964 года служыў у 41-м палку 22-й пяхотнай дывізіі, дыслакаваным у Кантуме. Пазней да снежня месяца знаходзіўся пры штабе 2-га корпуса, узначальваючы аддзел планавання, калі Чан Куанг Кхой стаў намеснікам начальніка 5-й танкавай аператыўнай групы. У жніўні 1965 года заняў пасаду камандзіра 5-га бранятанкавага корпуса. У ліпені 1966 года ён накіраваны як прэс-аташэ ў пасольства Рэспублікі В’етнам у Паўднёвай Карэі. У жніўні 1968 года вярнуўся дадому і быў прызначаны начальнікам канцылярыі камандуючага 3-м корпусам.
У чэрвені 1969 года заняў пасаду намесніка камандзіра 18-й пяхотнай дывізіі, у пачатку 1970 года — камандуючана 3-й кавалерыйскай брыгадай, у жніўні 1972 года — адпраўлены на вучобу за мяжу на курс старшага персаналу і прайшоў 42-тыднёвую падрыхтоўку ў камандна-штабной акадэміі Форт Лівенворт, штат Канзас, ЗША. У маі 1973 года заняў пасаду начальніка аддзела тактычнай падрыхтоўкі ў камандна-штабной школе ў Лонг Бінь. 7 лістапада таго ж года ён быў паўторна прызначаны камандуючым 3-й кавалерыйскай брыгадай.
У красавіку 1975 года камандаваў падраздзяленнем, прымацаваным для абароны Б’ен Хоа (дзе размешчаны камандаванне 3-га корпуса і 3-й ваеннай акругі). Яго сілы абаранялі лінію Суан Лок і паўночна-ўсходнія вароты сталіцы Сайгона. Пасля 30 красавіка ён збег ў Рач-Гіа, але 9 мая быў схоплены НФВПВ і заключаны ў турму.
31 мая 1992 года Чан Куанг Кхой быў вызвалены пасля 17 гадоў і 1 месяца зняволення. 11 красавіка 1993 года ён і яго сям’я пакінулі краіну, пасяліўшыся ў ЗША.