У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Цімафей.
Цімафей (стар.-грэч.: Τιμόθεος, лац.: Timotheus; каля 17, Лістра, Галатыя, Рымская імперыя — каля 80, Эфес, Рымская імперыя) — апостал ад сямідзесяці, вучань апостала Паўла, першы біскуп эфескі[2].
Цімафей быў, як паведамляюць Дзеянні Святых Апосталаў, сынам іўдзейкі, якая звярнулася ў хрысціянства, і грэка. У Другім пасланні да Цімафея паведамляюцца імёны яго маці — Эўніка, і бабулі, таксама хрысціянкі, — Лаіда. Цімафей жыў у горадзе Лістра ў правінцыі Лікаонія. Ён звярнуўся, верагодна, пад уплывам пропаведзі апостала Паўла ў Лістры падчас яго першага падарожжа (Дз 14:5—22), каля 48—49 гадоў.
Падчас свайго другога падарожжа Павел зноў наведаў Лістру і на гэты раз узяў Цімафея з сабой (Дзеянні. 14:1—3). Цімафей быў адным з самых верных і любімых вучняў апостала, Павел называў яго «мой любімы і верны ў Госпадзе сын». Цімафей, нягледзячы на маладосць, выконваў шэраг важных даручэнняў апостала — ён прапаведаваў у Фесалоніках (1Фес. 1—6), настаўляў у веры ў Карынфе (1Кар. 4:17).
Вызваліўшыся з свайго першага зняволення ў Рыме, апостал Павел распачаў з Цімафеем паездку на Усход, і пакінуў Цімафея ў Эфесе біскупам. Калі Павел ізноў быў заключаны ў Рыме пад варту, Цімафей наведаў яго ў зняволенні. Пасля смерці Паўла ў 67 годзе Цімафей вярнуўся ў Эфес. Пра яго апошнія гады дакладнай інфармацыі няма, паданне паведамляе, што ён, як і яго настаўнік, памёр мучанікам каля 80 года.
Да Цімафея звернуты два пастырскія пасланні апостала Паўла (1-ае, 2-ое), якія ўвайшлі ў склад Новага Запавету.