Хвоя веймутава гімалайская (Pinus wallichiana) — від голанасенных раслін роду Хвоя.
Гэты від хвоі распаўсюджаны ў Гімалаях, горных сістэмах Каракарум і Гіндукуш, ад усходняга Афганістана да кітайскай правінцыі Юньнань, на вышынях 1800-4300. м.
Сваю навуковую назву від атрымаў у гонар Натаніэла Валіха(руск.) бел. (1786—1854), дацкага і англійскай хірурга і батаніка, які займаўся ў тым ліку вывучэннем флоры Індыі і Непала.
Хвоя веймутава гімалайская — дрэва вышынёй 30-50 м. Ігліца 12-18 см даўжынёй, добра гнецца. Шышкі доўгія, 16-32 см даўжынёй, жоўтыя пры паспяванні. Насенне 5-6 мм даўжынёй, з 20-30 міліметровым крылцам.
Расліна цэніцца за свае дэкаратыўныя якасці, яго культывуюць па ўсім свеце. Гэты від устойлівы да холаду і хваробаў, але дрэнна пераносіць сухі і гарачы клімат[1].
У сінаніміку гэтага віду ўваходзяць наступныя назвы[2]: