У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Пастарнацкі. Фёдар Ігнатавіч Пастарнацкі (25 (13) снежня 1845, в. Дукора Ігуменскі павет Мінскай губерні — 20 (7) жніўня 1902, в. Пяцеўшчына) — расійскі навуковец у галіне ўнутранай медыцыны, адзін з заснавальнікаў бальнеалогіі і курарталогіі ў Расіі.
Нарадзіўся ў сям’і святара. Скончыў Мінскую духоўную семінарыю, паступіў на медыцынскі факультэт Кіеўскага ўніверсітэта, які скончыў ў 1871 годзе атрымаўшы дыплом лекара з адзнакай.
З 1872 года малодшы доктар пяхотнага палка, пазаштатны ардынатар тэрапеўтычнай клінікі медыцынскага факультэта, выкладчык ваенна-фельчарскай школы, старэйшы доктар шпіталя. З 1879 года ардынатар Брэст-Літоўскага ваеннага шпіталя, адкуль Ф. Пастарнацкі накіраваны ў клініку кафедры агульнай дыягностыкі і тэрапіі Пецярбургскай ваенна-медыцынскай акадэміі прафесара Ю. Т. Чудноўскага.
Вёў вялікую педагагічную і навуковую работу. У 1888 годзе абараніў доктарскую дысертацыю пра дзеянне гарачкапаніжальных сродкаў на тэмпературу цела пры ліхаманцы. З 1888 года прыватдацэнт, з 1893 — прафесар шпітальнай тэрапеўтычнай клінікі Ваенна-медыцынскай акадэміі і яе загадчык.
Ф. Пастарнацкі шмат зрабіў для вывучэння захворванняў унутраных органаў. Вядома манаграфія — «Піэліт». Тэрапеўт прапанаваў арыгінальны метад пальпацыі нырак. Сімптом Пастарнацкага шырока выкарыстоўваецца ў практыцы. Выкарыстоўваў медыцынскую апаратуру: кардыёграф, уратаскоп.
Адзін з важных бакоў дзейнасці прафесара Пастарнацкага — прымяненне фізіятэрапеўтычных і курортных метадаў лячэння. У прыватнасці, ён вывучаў уздзеянне каўказскіх мінеральных водаў на арганізм хворага. Пастарнацкі актыўна ўдзельнічаў у арганізацыі Усерасійскай гігіенічнай выстаўкі (1894). Праз некалькі гадоў па выстаўцы з яго настойлівай прапановы адбыўся 1-ы з’езд па кліматалогіі, бальнеалогіі і гідрабіялогіі.
У двары Крупіцкай урачэбнай амбулаторыі ўсталяваны мемарыяльны камент, на яе фасадзе - памятны знак у гонар прафесара Ф. І. Пастарнацкага. Адна з вуліц Крупіцы носіць яго імя[1].