Граф Фе́лікс фон Бо́тмер (ням.: Felix Graf von Bothmer; 10 снежня 1852, г. Мюнхен — 18 сакавіка 1937, г. Мюнхен) — германскі ваенны дзеяч, генерал-палкоўнік.
Сын афіцэра. Адукацыю атрымаў у Баварскай ваеннай акадэміі. У лютым 1871 года уступіў у баварскі лейб-рэгімент фаненюнкерам. З верасня 1871 года лейтэнант 14-га пяхотнага палка. З 1885 года брыгадны ад’ютант, з 1898 года камандзір роты баварскай Лейб-гвардыі. З 1890 года служыў у штабе 2-га баварскага АК, у 1891—93 гадах — у баварскім Ваенным міністэрстве. З 1896 года камандзір батальёна лейб-гвардыі, з 1899 года начальнік аддзела баварскага Генштаба, з 1901 года камандзір лейб-рэгімента. З 1903 года камандзір 2-й баварскай пяхотнай брыгады, з 1905 года начальнік 2-й баварскай дывізіі, з 1909 года генерал-капітан баварскай Лейб-гвардыі.
1 снежня 1914 года прызначаны камандзірам сфармаванай 6-й баварскай рэзервовай дывізіі, але ўжо 30 снежня перамешчаны на пасаду камандзіра II баварскага рэзервовага корпуса. У складзе яго ўдзельнічаў у наступленні германскіх войскаў у Латарынгіі, Затым яго часткі былі перакінутыя на Усходні фронт, вызначыўся ў баях на Днястры, пры Гнілой ліпе і Залатой ліпе. 22 сакавіка 1915 года на базе корпуса была створана група, куды ўвайшлі таксама ням. 1-я пяхотная і 3-я гвардзейскія дывізіі, а таксама гонведная дывізія. Гэта новае аб’яднанне атрымала назву «корпуса Ботмера».
З 6 ліпеня 1915 года камандуючы Паўднёвай арміяй. У верасні 1915 года ў склад арміі ўваходзілі змешаныя аўстра-Германскія карпусы генерала ад кавалерыі Маршала і фельдмаршал-лейтэнанта П. Хофмана. У ходзе Горліцкай аперацыі Паўднёвая армія гуляла дапаможную ролю, скоўваючы часці 11-й рускай арміі. Арганізацыйна армія ўваходзіла ў Галісійскі фронт, які ўзначальваўся аўстра-венгерскім камандаваннем (эрцгерцаг Фрыдрых, генерал Франц Конрад фон Гётцэндорф).
7 ліпеня 1915 года ўзнагароджаны ордэнам Pour le Mérite.
Падчас чэрвеньскага наступу рускіх войскаў у 1917 годзе 5 (19) ліпеня нанёс контрудар. Рускія войскі практычна не аказалі супраціву і былі адкінутыя за Збруч. 25 ліпеня 1917 года атрымаў дубовыя галіны да ордэна Pour le Mérite. З 4 лютага па 10 лістапада 1918 года камандуючы 19-й арміяй у Латарынгіі, якая ўваходзіла ў склад групы армій «Герцаг Альбрэхт», якая грала дапаможную ролю.
У снежні 1918 года выйшаў у адстаўку.