У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гаскел.
Уолтэр Холбрук Гаскел (1 лістапада 1847, Неапаль - 7 верасня 1914, Грэйт-Шэлфард, паблізу Кембрыджа) — англійскі фізіёлаг.
Скончыў Кембрыджскі ўніверсітэт (1878) і працаваў там жа. Член Лонданскага каралеўскага таварыства (1882). У 1882 выявіў узмацненне скарачэнняў сэрца ў чарапахі пры раздражненні сімпатычнай нервовых валокнаў. Паводле Гаскела, прычына аўтаматызму сардэчных скарачэнняў - у самой цягліцы сэрца, а нервовыя клеткі рэгулююць яе функцыянальны стан (міягенная тэорыя аўтаматызму сэрца). Усталяваў закон т. зв. градыенту сэрца: аўтаматызм ўчастка сардэчнай сценкі ў пазваночных жывёл тым менш, чым далей ён размешчаны ад вянознага канца сэрца. У сэрцы халоднакроўных Гаскел выявіў адмысловы від атыповай мышачнай тканкі, якая мае прамыя адносіны да ўзнікнення і правядзення ўзбуджэння (у сэрца цеплакроўных падобная тканка атрымала назву пучка Гіса). Упершыню ужыў тэрмін “сардэчны блок” для характарыстыкі парушэння сардэчнай праводнасці. Даследуючы будову вегетатыўнай нервовай сістэмы, Гаскел паказаў, што нервовыя шляхі сімпатычнага і блукаючага нерваў складаюцца з двух нейронаў - прэгангліянарнага і постгангліянарнага.