У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Прусак. Уладзімір Фёдаравіч Прусак (1846 — 1917) — расійскі інжынер-архітэктар. Брат архітэктара Яўгена Прусака[1].
Нарадзіўся ў 1846 годзе. Родам з віцебскіх мяшчанаў[2]. Рана страціў бацьку[3]. Выхоўваўся ў Віцебскай гімназіі. Як лепшы вучань гімназіі быў адпраўлены за кошт земства ў Пецярбургскае будаўнічае вучылішча[2], у якое паступіў у 1863 годзе. Скончыў у 1868 годзе курс з чынам X класу, пры чым за выдатныя поспехі запісаны на мармуровую дошку[1].
Па сканчэнні курса быў пакінуты пры Будаўнічым вучылішчы і ў той самы час (да 1869 года) складаўся на службе ў галоўным таварыстве расійскіх чыгунак памочнікам начальніка 6-га ўчастка Мікалаеўскай чыгункі[1]. З 1869 па 1870 год займаў пасаду начальніка 1-й дыстанцыі Ражска-Маршанскай чыгункі(руск.) бел., а з 1870 па 1878 год быў начальнікам III участка Маскоўска-Яраслаўскай чыгункі(руск.) бел.. У 1871 годзе атрымаў званне інжынера-архітэктара[1].
Не жадаючы працягваць гэты род службы, У. Прусак пераехаў у Санкт-Пецярбург і паступіў у санкт-пецярбургскую гарадскую ўправу гарадскім архітэктарам па асведчанні гандлёвых фабрычных і заводскіх устаноў, а потым — памочнікам справавода будаўнічага аддзялення і справаводам інвентарнага стала[1].
З 1885 года і прынамсі да 1892 года складаўся членам ацэначнай камісіі пры праўленні санкт-пецярбургскага крэдытнага таварыства і ў той самы час займаўся прыватнымі пабудовамі[1][4].
З выкананых ім пабудоў варта адзначыць цэлы шэраг запасных станцыйных і пад’язных рэйкавых чыгуначных шляхоў (да 50 вёрстаў) з землянымі і іншымі працамі, пабудову чыгуначных мостаў (драўляных — 28, жалезных — 14) і мноства абывацельскіх дамоў, галоўным чынам, у Пецярбургу[1].
Член Пецярбургскага таварыства архітэктараў(руск.) бел. с 1887 года. Галосны Гарадской думы г. Санкт-Пецярбурга ў 1889—1893 гадах[15].
Архітэктар не захапляўся палітыкай, але пад уплывам рэвалюцыйных падзей 1905 года ён аформіў свае разважанні па пытаннях сацыяльна-палітычнага ладу Расіі і выступіў з прамовай, якую апублікаваў у пачатку 1906 года з прапановай папярэдняга абмеркавання закранутых у ёй палажэнняў да дня склікання Дзяржаўнай Думы[17]. У палітыцы Уладзімір Фёдаравіч стаяў на ўмераных пазіцыях, блізкіх да праграмы канстытуцыйна-дэмакратычнай партыі[3]
Быў жанаты з Ганнай Ціханаўнай, родам з кранштацкіх мяшчанаў, яе бацькі былі з прыгонных сялян гр. Шарамецева, з яго палтаўскіх вотчын[3]. Мелі чатырох дзяцей, у тым ліку:
Уладзімір Фёдаравіч Прусак на Вікісховішчы |