Уладзімір Міхайлавіч Калешка (нар. 23 студзеня 1942, в. Малышэвічы, Слуцкі раён, Мінская вобласць) — беларусік спецыяліст у галіне цвердацельнай мікраэлектронікі і інтэгральнай схематэхнікі, аўтар навуковага адкрыцця па акустаэлектроннай з’яве галаўнога мозгу. Доктар тэхнічных навук (1980), прафесар (1982). Акадэмік Беларускай інжынернай тэхналагічнай акадэміі (1990), ганаровы акадэмік Каралеўскай акадэміі Іспаніі (1991), правадзейны член Міжнароднай акадэміі інфарматызацыі (1992), Міжнароднай акадэміі экалогіі (1992).
Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут (1966), Фізіка-тэхнічны інстытут АН БССР (аспірантура, 1971).
Працаваў у Інстытуце электронікі АН БССР (1976—1989, загадчык аддзела цвердацельнай мікраэлектронікі), Інстытуце фізіка-арганічнай хіміі АН БССР (з 1989, загадчык лабараторыі), Беларускім нацыянальным тэхнічным універсітэце (1998—2013, машынабудаўнічы факультэт, кафедра «Інтэлектуальныя сістэмы», загадчык кафедры).
Навуковыя інтарэсы: мікра- і нанаэлектроніка; акуста- і біяэлектроніка; мікрапрацэсарныя сенсарныя сістэмы і элементная база камп’ютарнай тэхнікі; інфарматыка чалавека і медыцынскае апаратабудаванне і бяспека жыццядзейнасці; інтэлектуальныя прыборы, тэхналогіі і сістэмы.
Званні лаўрэата Дзяржаўнай прэміі БССР (1982), заслужанага радыста і вынаходніка СССР (1982), залатыя (5) і сярэбраныя (2) медалі ВДНГ СССР, Ганаровая грамата Вярхоўнага Савета Казахскай ССР (1963).