У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Амельяновіч.
Уладзімір Аляксандравіч Амельяно́віч (01.07.1924, Гродзенская вобласць — 05.05.1996) — сапёр 200-га асобнага сапёрнага батальёна 192-й стралковай дывізіі 39-й арміі 3-га Беларускага фронту, яфрэйтар.
Нарадзіўся 1 ліпеня 1924 года ў вёсцы Падкасоўе Навагрудскага раёна Гродзенскай вобласці Беларусі ў сялянскай сям’і. Беларус. Скончыў 4 класа. Працаваў у сельскай гаспадарцы.
У Чырвонай Арміі з ліпеня 1944 года. У баях Вялікай Айчыннай вайны з кастрычніка 1944 года на 3-м Беларускім фронце. Асабліва вызначыўся ў баях на тэрыторыі Усходняй Прусіі.
Сапёр 200-га асобнага сапёрнага батальёна чырвонаармеец Уладзімір Амельяновіч ў баі каля населенага пункта Вільтаутен, размешчанага ў чатырох кіламетрах паўднёва-ўсход ад пасёлка Пількален — цяпер Дабравольска Калінінградскай вобласці, 28 снежня 1944 года і 10 студзеня 1945 года ў складзе групы пад кулямётна-мінамётным агнём зрабіў тры праходы ў сваіх мінных палях і драцяных загародах праціўніка.
Загадам па 192-й стралковай дывізіі ад 25 студзеня 1945 года за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях чырвонаармеец Амельяновіч Уладзімір Аляксандравіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені[1].
За мужнасць і адвагу, праяўленыя ў лютаўскіх баях 1945 года, чырвонаармеец Амельяновіч Уладзімір Аляксандравіч 27 лютага 1945 года паўторна узнагароджаны ордэнам Славы 3 ступені[1].
26 сакавіка 1945 года сапёр 200-га асобнага сапёрнага батальёна яфрэйтар Уладзімір Амельяновіч каля населеных пунктаў Варген, Катцэнблік, Трэнк, размешчаных у шасці — васьмі кіламетрах на паўночны захад ад сталіцы Усходняй Прусіі горада Кёнігсберга, цяпер Калінінграда, удзельнічаў у інжынернай разведцы; зрабіў праход у драцяных загародах для агульнавайсковай разведкі.
2-5 красавіка 1945 года пад варожым агнём зрабіў праход у мінным полі праціўніка.
Загадам па 39-й арміі ад 27 красавіка 1945 года за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях яфрэйтар Амельяновіч Уладзімір Аляксандравіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[1].
Па заканчэнні Вялікай Айчыннай вайны, Уладзімір Амельяновіч удзельнічаў у савецка-японскай вайне 1945 года ў складзе войскаў 1-га Далёкаўсходняга фронту, вызначыўшыся ў баях пры разгроме Квантунскай арміі Японіі.
Дэмабілізаваны ў 1947 годзе. Вярнуўся на радзіму — у Навагрудскі раён Гродзенскай вобласці Беларусі.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 26 снежня 1967 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў баях з нямецка-варожымі захопнікамі старшына запасу Амельяновіч Уладзімір Аляксандравіч пераўзнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені, стаўшы поўным кавалерам ордэна Славы[1].
Заслужаны ветэран працаваў кавалём, кладаўшчыком у калгасе «Зорка» ў вёсцы Аўдзеевічы Навагрудскага раёна. Памёр 5 мая 1996 года.
Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, Славы 1-й, 2-й і 3-й ступені, медалямі. У 1975 годзе ўдастоены ганаровага звання «Заслужаны работнік сельскай гаспадаркі Беларускай ССР»[1].