Таццяна Ігараўна Чардынцава (нар. 16 чэрвеня 1989, Мінск) — беларуская і расійская актрыса тэатра і кіно.
Нарадзілася ў музычнай сям’і, бацька — Ігар Валер’евіч Чардынцаў, вядомы беларускі піяніст, харавы дырыжор, выкладчык Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры, маці − Алена Анатольеўна Глебава, артыстка Беларускага дзяржаўнага камернага хору Рэспублікі Беларусь.
Займалася ў дзіцячай студыі пры Беларускім нацыянальным Вялікім тэатры оперы і балета. У 13 гадоў сыграла сваю першую галоўную ролю Вэндзі ў мюзікле «Пітэр Пэн». Пасля 9-га класа паступіла на акцёрскі факультэт Мінскага каледжа мастацтваў, скончыла Беларускую акадэмію мастацтваў. Прымала ўдзел ў спектаклях беларускіх тэатраў. У 2008 годзе стала лаўрэатам беларускага фестывалю «Бярэзінская рампа» за лепшае выкананне жаночай ролі ў дыпломным спектаклі «Дурнічка» паводле Карла Гальдоні.
З 2009 года ў трупе Беларускага тэатра юнага гледача. Пазней служыла ў Беларускім камерным драматычным тэатры і ў «Тэатральным каўчэгу». У 2013 годзе адзначана прэміяй Эрбільскага міжнароднага тэатральнага фестывалю ў Іраку за выкананне галоўнай ролі ў беларускім спектаклі «Больш чым дождж»[1].
У 2015 годзе вядучая вечаровай дзіцячай праграмы «Калыханка» на беларускім тэлебачанні.
З 2016 года жыве ў Маскве.
Першая роля ў кіно — медсястра ў фільме «Выратаваць або знішчыць», далей грала эпізадычныя ролі ў фільмах «У чаканні кахання» і «Шчасце ёсць». Першая галоўная роля — у кароткаметражцы «Рыскі восені», якая атрымала Гран-пры V Мінскага фестывалю студэнцкага кіно і відэа.
Знялася больш чым у 80 фільмах і серыялах расійскіх, украінскіх і беларускай кінастудый. Асаблівую вядомасць атрымала пасля містычнай меладрамы-серыяла «Вучаніца Месінга» ў галоўнай ролі Вольгі, — увесь яе жыццёвы і творчы шлях ад дзяўчынкі-падлетка да вядомай артысткі. Рэжысёр Уладзімір Нахабцаў доўга выбіраў акрысу на ролю гераіні, — патрэбна была дзяўчына «савецкага тыпу», і знайшоў яе ў Мінску, — «там яшчэ засталіся тыя самыя, савецкія дзяўчынкі, з асаблівым, яшчэ не згубленым менкамі унутраным свячэннем»[2][3][4][5][6].
Намінант на прэмію Залаты арол-2021 (найлепшая жаночая роля на тэлебачэнні).
Мой галоўны прынцып — стараннасць. Я вельмі шмат укладваю ў сваю работу сіл, напружання і часу, таму цаню ўсё, што са мной адбываецца, цаню кожную ролю, няхай і не заўжды галоўную. Кожны момант на экране для мяне мае вялікае значэнне. Гэта не толькі рэалізацыя мары, але яшчэ духоўны і прафесійны рост. А ўсё ў сукупнасці дае добры досвед. Таму ўсім пачаткоўцам рэкамендую прачытаць класікаў: Чэхава, Станіслаўскага, Меерхольда… Увогуле трэба чытаць як мага больш мастацкай літаратуры. Абавязкова цікавіцца і ведаць гісторыю, зносіцца з рознымі цікавымі людзьмі, любіць сваю справу, умець адчуваць і слухаць сваё сэрца… Гэта важна ў прафесіі. І не трэба баяцца дробных няўдач. Калі ты сапраўды правільна імкнешся да мэты, абавязкова яе дасягнеш[7].