Сяргей Мікітавіч Мурзо (1912, Масква — 29 кастрычніка 1937, Менск, НКУС) — беларускі паэт, настаўнік.
Паходзіў з сям’і рабочага. Да 1930 года працаваў токарам на Віцебскім станкабудаўнічым заводзе «Камінтэрн». У 1934 годзе скончыў Беларускі дзяржаўны вышэйшы педагагічны інстытут. Працаваў настаўнікам сярэдняй школы ў Краснаполлі Магілёўскай вобласці.
Друкаваўся з 1929 года. У пачатку 1930–х гадоў быў членам Віцебскай асацыяцыі пралетарскіх пісьменнікаў. Належаў да так званых «паэтаў-ударнікаў», асноўнай тэмай якіх было ўслаўленне працы рабочага. Імкнуўся ўнесці лірычнае светаўспрыняцце ў вершы з «машыннай» тэматыкай.
3 лістапада 1936 года арыштаваны НКУС БССР у Менску або пасля арышту дастаўлены ў Менск. 28 кастрычніка 1937 года прыгавораны пазасудовым органам (спецтройкай НКУС БССР) як «член антысавецкай тэрарыстычнай шпіёнска-дыверсійнай арганізацыі» вышэйшай меры пакарання. Расстраляны 29 кастрычніка 1937 года.
Рэабілітаваны 10 лістапада 1956 года ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР. Асабовая справа Мурзо № 3929 захоўваецца ў архіве УКДБ Магілёўскай вобласці.