Сцяпан Рыгоравіч Рункевіч (11 (23) студзеня 1867 — 12 сакавіка 1924) — царкоўны гісторык і архівіст, дзеяч Рускай Праваслаўнай Царквы, грамадскі дзеяч.
Сын вясковага святара Мінскай епархіі. Скончыў Пецярбургскую духоўную акадэмію, выкладаў у ёй. Працаваў сакратаром Сіноду. Выдаў 5 выпускаў «Матэрыялаў для гісторыі Мінскай епархіі», якія выйшлі ў свет у Мінску ў 1892—1894. У Мінску ў 1893 выдаў «Кароткі гістарычны нарыс стагоддзя Мінскай епархіі…». У гэтым жа годзе ў Санкт-Пецярбургу пабачыла свет яго «Гісторыя Мінскай архіепіскапіі (1793—1832 гг.)». Аўтар іншых даследаванняў, а таксама артыкулаў, якія друкаваў у часопісе «Минские епархиальные ведомости».
У сваіх працах і публікацыях па гісторыі ўніяцкай царквы і Мінскай епархіі праваслаўнай царквы ў XVIII—XIX стст. разглядаў пытанні гісторыі Рэчы Паспалітай напярэдадні яе падзелу, яе ўзаемаадносіны з Расійскай імперыяй, падрабязна распрацаваў пытанне пра вяртанне ўніятаў у праваслаўе. Выкарыстаў вялікі архіўны матэрыял і прасачыў дадзены працэс у кожным прыходзе, аднак прытрымліваўся афіцыйна прынятага на той час пункту гледжання[1].
Материалы для истории Минской епархии / Собр. и объясн… — Минск: Типо-лит. Соломонова, [1892].
История Минской архиепископии (1793-1832 гг.). – Санкт-Петербург : Типография А. Катанского и К°, 1893. – 622 с.
Краткий исторический очерк столетия Минской епархии (1793 — 13 апреля 1893). – Минск : Типо-литография В. И. Соломонова, 1893. – 131 с.
Жизнеописания Западнорусских униатских митрополитов. Т. 1. — СПб., 1897.
Описание документов архива Западнорусских униатских митрополитов. — СПб.: Синод, тип., 1897—1907.