Сфумата (італ.: sfumato — затуманены, дымчаты) — у жывапісе і графіцы эпохі Адраджэння жывапісны прыём выкарыстання багацця і тонкасці градацый светлаценю, якому ўласцівы мяккасць мадэліроўкі, няўлоўнасць прадметных абрысаў, адчуванне паветранага асяроддзя. Распрацаваны Леанарда да Вінчы.