Cлабы ізаспін ў тэарэтычнай фізіцы адпавядае ідэі ізаспіна для моцнага ўзаемадзеяння, але прымененай для слабага ўзаемадзеяння. Звычайна абазначаецца T ці IW.
Лептоны не схільныя моцнаму ўзаемадзеянню, і таму не маюць вызначанага ізаспіна. Але ў той час, як ізаспін стварае адронныя мультыплеты часціц, якія не адметныя пры моцным узаемадзеянні, ўсе элементарныя ферміёны можна згрупаваць у мультыплеты, якія будуць весці сябе таксама пры слабым узаемадзеянні. Напрыклад, пры распадзе кваркаў кваркі тыпу “u” (u, c, t) заўсёды спараджаюць кваркі тыпу “d” (d, s, b) і наадварот. З іншага боку, кварк пры распадзе ніколі не ператвараецца ў кварк таго ж тыпу. Нешта падобнае адбываецца і з лептонамі, якіх можна падзяліць на дзве групы: зараджаныя лептоны і нейтрына.
Такім чынам, фундаментальныя ферміёны групуюцца ў пары часціц, якія аднолькава паводзяць сябе пры слабым узаемадзеянні і адрозніваюцца ад іншых пар сваімі масамі (гэта значыць належаць розным пакаленням матэрыі). Гэта значыць, што ўсе фундаментальныя ферміёны (і на самай справе, усё ферміёны) маюць слабы ізаспін T = 1⁄2.
Як і ў выпадку ізаспіна, члены адной пары адрозніваюцца адзін ад аднаго трэцяй кампанентай слабага ізаспіна (Tz). Ферміёны тыпу “u” (u, c, t кваркі і нейтрына) маюць Tz = +1⁄2, а ферміёны тыпу “d” (d, s, b кварк і зараджаныя лептоны) маюць Tz = -1⁄2.
Таксама існуе закон захавання слабага ізаспіна: пры любым слабым узаемадзеянні слабы ізаспін захоўваецца.
Са спінам звязана SU(2)-сіметрыя. Гэта мае на ўвазе, што W-базоны маюць T = 1 з трыма рознымі значэннямі Tz.