Санорыка, санорная тэхніка (лац.: sonorus — звонкі, гучны) — тэхніка музычнай кампазіцыі, якая аперуе тэмбрагучаннямі, адпаведна з іх спецыфічнымі іманентнымі заканамернасцямі. У санорнай кампазіцыі кампазітар трактуе групу гукаў не ў сэнсе акорда, а як адзіны каларыстычны і/або экспрэсіўны (у шэрагу выпадкаў - кластарны) комплекс, званы санорам. Блізкія па значэнні тэрмiны, якiя прымяняюцца ў іншых навуковых традыцыях: sonorystyka (Ю.Хаміньскі), музыка тэмбраў (Ц.Кагоўтэк), статыстычная кампазіцыя (К.Штокхаўзен), Klangmusik (Р.Фікер, Р.Траймер), Klangfarbenfeldtechnik (Э.Салменхаара ), cluster technique (Г.Каўэл).