Сабор Сан-Джорджа Маджорэ (італ.: San Giorgio Maggiore) — сабор у Венецыі, на востраве Сан-Джорджа Маджорэ. Збудаваны паміж 1566 і 1610 гадамі. Архітэктар — Андрэа Паладзіа; пасля смерці майстра храм дабудоўваў яго вучань Скамоцы.
Сабор мае тры нефа, у якіх размешчана 6 капэл. Дзве капэлы таксама маюцца ў трансэпце. Галоўны алтар выкананы італьянскім скульптарам Джыралама Кампаньяй і ўпрыгожаны фігурай Хрыста, які стаіць на шары, які падтрымліваецца чатырма евангелістамі.
Званіца ўяўляе сабой квадратную цагляную вежу. Пабудавана ў 1791 годзе на месцы старой, якая абрынулася.
У 1800 годзе ў саборы каранаваўся Пій VII, абраны Папам Рымскім на канклаве, які праходзіў у Венецыі.
У 1808 годзе размешчаны на востраве манастыр, уключаючы сабор, быў зачынены Напалеонам Банапартам. Будынкі былі пераўтвораны ў казармы і зменены да непазнавальнасці. У 1951 годзе манастыр быў набыты графам Выторыё Чыні і адрэстаўраваны.
У саборы знаходзяцца «Тайная вячэра», «Уваскрэсенне Хрыста са святым Андрэем і членамі сям’і Маразіні» і шэраг іншых палотнаў працы Цінтарэта.
У саборы таксама знаходзіцца надмагільны помнік дожа Даменіка Мікеля, збудаваны ў 1640 годзе Бальтазарам Лангенай наўзамен разбуранага.