wd wp Пошук: ⬜

Рыгор Ільіч Перхураў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Перхураў. Рыгор Ільіч Перхураў (1836 — ?) — інжынер-архітэктар[1].

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1836 годзе. Пачатковую адукацыю атрымаў у Калужскай губернскай гімназіі, пасля чаго вучыўся ў Пецярбургскім будаўнічым вучылішчы (1851—1857)[1]. Пасля заканчэння вучылішча з чынам калежскага сакратара быў прызначаны архітэктарскім памочнікам пры калужскай будаўнічай камісіі. З 1862 быў пры ёй вытворцам работ, у гэты ж час быў удастоены званнем інжынер-архітэктара[1].

У 1865 годзе прызначаны губернскім архітэктарам будаўнічага аддзялення калужскага губернскага праўлення, а праз год губернскім інжынерам у тым самым будаўнічым аддзяленні. У 1872 годзе прылічаны да Тэхнічна-будаўнічага камітэту(руск.) бел. Міністэрства ўнутраных спраў Расійскай імперыі и праз два гады камандзіраваны ў распараджэнне праўлення ражска-вяземскай чыгункі[1].

У 1876 годзе пераведзены ў распараджэнне віцебскага губернатара, з назначэннем членам царкоўна-будаўнічага камітэту. У 1877 годзе прызначаны віцебскім гарадскім архітэктарам, прабыў на гэтай пасадзе каля двух гадоў і згодна прашэнню, па хваробе, звольнены са службы[1].

Творчасць

1858-60[1]:
- Свята-Фрола-Лаўраўская царква ў с. Зікееве(руск.) бел., Калужская губерня (па праекце прафесара архітэктуры Кузьміна(руск.) бел.)[2]
1860-72[1]:
- Званіца пры Свята-Дабравешчанскім саборы ў Мяшчоўску
- Царква ў с. Гарадзечне Масальскага павета
- Царква ў Кавыльне Масальскага павета
- Распаўсюджанне сабораў у гарадах Мядыне і Ліхвіне [3]
- Званіца ў с. Фралоўскім(чач.) бел. Мяшчоўскага павета(руск.) бел.[4][5]
1872-75[1]:

- Перабудова вакзала(руск.) бел. ў г. Вязьме і іншае.

Зноскі