Пётр Рафаілавіч Ібшман (руск.: Пётр Рафаилович Ибшман; 15 кастрычніка 1898, Брэст-Літоўск, Гродзенская губерня — 22 студзеня 1942, лагер Усць-Ухты, Комі АССР) — савецкі педагог, арганізатар у сістэме архіўнай службы, партыйны дзеяч, удзельнік бальшавіцкага падполля.
З настаўніцкай сям’і. У 1914 уступіў у габрэйскую сацыялістычную партыю «Паалей Цыён», у 1917 выйшаў з яе шэрагаў пад уплывам рэвалюцыйных падзей 1917. Затым уступіў у Бунд, у 1919 удзельнічаў у стварэнні камуністычнай арганізацыі, уваходзіў у склад падпольнага гарадскога камітэта партыі. У 1920—1921 гадах жыў у Магілёве: загадчык загатканторай павятовага харчовага камітэта. У 1922 скончыў Гомельскую савецкую партыйную школу, быў пакінуты на выкладчыцкай рабоце. У 1923—1925 загадчык вучэбнай часткай савецкай партыйнай колы ў Клінцах. У 1925—1928 гадах накіраваны ў Гомельскую савецкую партыйную школу выкладчыкам гісторыі; пазней загадчык гэтай установы. У 1928 ЦК партыі накіраваны ў Іванава загадчыкам курсамі Таварыства старых бальшавікоў. У 1930—1932 гадах у Іванаўскім камвузе: выкладчык гісторыі партыі, рэктар. У 1932 годзе камандзіраваны на вучобу ў аспірантуру Маскоўскага камуністычнага ўніверсітэта па падрыхтоўцы выкладчыкаў грамадазнаўства; пазней працягнуў навучанне ў гісторыка-філасофскім інстытуце. У 1935 накіраваны на выкладчыцкую працу ў Чалябінскі педагагічны інстытут. У 1935—1936 гадах загадчык вучэбнай часткі інстытута; чытаў лекцыі па гісторыі партыі на курсах марксізму-ленінізму. З 1936 загадчык истпартом Чалябінскага абкама ВКП(б).
Арыштаваны як «удзельнік шпіёнскай-дыверсійнай арганізацыі эсэраў» (31 сакавіка 1938 года) па абвінавачванні ў здабыванні «шпіёнскіх звестак аб выпрацоўцы спецсталі Златаўстаўскім металургічным заводам і ваенна-марскіх снарадаў завода імя Калюшчанка для далейшай перадачы». Заключаны ў ППЛ Усць-Ухты Комі АССР на 5 гадоў з правам перапіскі.