У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Грацыянаў. Пётр Аляксеевіч Грацыянаў (12 чэрвеня 1855, Горкі — 1918) — беларускі вучоны ў галіне санітарыі[1].
Нарадзіўся ў сям’і дзяка Аляксея Андрэевіча Грацыянава ў Ніжагародскай губерні. Маці — Вера Аляксееўна Грацыянава. Яго дзед, Андрэй Пятровіч Грацыянаў, таксама быў дзячком.
Брат Мікалай[2] таксама быў урачом[3] (1855[4]—1913) і вядомым грамадскім дзеячам у Ніжнім Ноўгарадзе[5]. Малодшы брат Аляксандр(руск.) бел. таксама меў медыцынскую адукацыю, але зрабіў палітычную і грамадскую кар’еру.
Скончыў Медыка-хірургічную акадэмію ў Пецярбургу ў 1880 годзе[1]. Урач сельскага ўрачэбнага ўчастка ў Беларусі (1888-90), першы санітарны ўрач Мінска і галоўны ўрач інфекцыйнага шпіталя (1891—1903)[1].
Распрацаваў методыку рэгістрацыі інфекцыйных хвароб і іх шпітальнага лячэння[1]. Пры яго ўдзеле ў Мінску адкрыты шпіталь для лячэння інфекцыйных хворых (1891) і медыка-статыстычнае бюро (1899)[1]. Аўтар працы «Нарыс урачэбна-санітарнай арганізацыі рускіх гарадоў» (1899)[1], у якой упершыню апісаў санітарны стан гарадоў; санітарна-гігіенічныя і санітарна-супрацьэпідэмічныя мерапрыемствы, якія праводзіліся на тэрыторыі Расійскай імперыі; прывёў звесткі пра развіцці і арганізацыі санітарных спраў (пастаянныя санітарныя камісіі, санітарныя лекары, медыка-статыстычныя бюро, дэзінфекцыйныя камеры і г. д.).
190, 191.
Тэмы гэтай старонкі (18):