Пліцхаўзенская брошка (таксама вядомая як Пліцхаўзенскі дыск, Пліцхаўзенскі брактэат(руск.) бел. або Пліцхаўзенская дыскавая брошка; ням.: Reiterscheibe von Pliezhausen) — гэта залаты дыск, упрыгожаны фігурамі, які быў знойдзены ў 1928 годзе пры раскопках у Пліцхаўзене(руск.) бел., у раёне Ройтлінген(руск.) бел. у Германіі, у магіле багатай Алеманскай жанчыны, датаванай пачаткам VII стагоддзя, і з’яўляўся пярэдняй часткай дыскавай фібулы. Гэта адзін з нямногіх артэфактаў ранняга Сярэдневякоўя(руск.) бел., які адлюстроўвае фігуры людзей.
Падчас будаўнічых работ у раёне вуліцы Pliezhauser Alamannenstraße адкрыліся магілы з алеманскага магільнага поля. У 1928 годзе, пры раскопках Магілы 1, у якой была пахавана багатая жанчына, была выяўлена Пліцхаўзенская конная брошка як частка пахавальнага інвентару. Дыск, зроблены з тонкай залатой пласціны, прадстаўляў сабой дэкаратыўную накладку для дыскавай фібулы з бронзавай шпількай у якасці зашпількі. Іншыя магільныя рэчы ўключалі бронзавы пярсцёнак, фрагменты бронзавага дроту і 13 жамчужын.
Пліцхаўзенская брошка экспануецца ў Дзяржаўным музеі Вюртэмберга(англ.) бел. ў Старым замку у Штутгарце.