Пасілінгва (ад грэцкага pas - весь, усякі + лацінскага lingua - мова) - праект міжнароднай штучнай мовы, распрацаваны прафесарам Паўлем Штэйнерам у Нойвідзе ў 1885 годзе. Адзін час мова лічылася сур’ёзным канкурэнтам валапюку, але з-за складанай граматыкі распаўсюджання так і не атрымала.
У алфавіце 31 літара:
Таксама ёсць два дыграфа: ch i sch.
Нявызначэны артыкль: unu (м.), une (ж), una (с.). Вызначаны артыкль: to (м.), te (ж.), ta (с.). Артыклі могуць скланяцца. Напр., to (назоўны), tode (родны), toby (давальны), ton (вінавальны). Таксама яны могуць мець форму адзінага і множнага ліка.
Назоўнікі змяняюцца паводле склонаў, лікаў, і родаў. Склонаў усяго 4, як у нямецкай мове. Канчаткі:
жаночы род -e (femine - жанчына), сярэдні род _a (канкр. cita -горад), ці u (абстр. modestiu - сціпласць);
Прыметнікі ўтвараюцца часцей за ўсё пры дапамозе суфікса -blo-.
Прыклады з лічэбнікамі: 1 - una, 2 - dua, 3 - quadra, 5 - quinqua, 6 - sexa, 7 - septa, 8 - octa, 9 - nova, 10 - deka.
Дзеясловы маюць чатыры формы сппражэння, і таксама 3 формы часа:
Большая частка словаў запазычана з нямецкай, англійскай, французскай і лацінскай моў. Многія паняцці мелі сінонімы з асновамі з двух розных моў. Напрыклад bono i guto у сэнсе “добра”, deo i gotto у сэнсе “бог”.