Нікаля дэ Ларжыльер (фр.: Nicolas de Largillière; 10 [20] кастрычніка 1656, або 10 кастрычніка 1656, Парыж — 20 сакавіка 1746, Парыж) — французскі жывапісец, адзін з найболей значных партрэтыстаў мяжы XVII і XVIII стагоддзяў.
Бацька Нікаля дэ Ларжыльера, гандляр, узяў трохгадовага сына ў Антверпен; пазней Нікаля каля двух гадоў пражыў у Лондане. Бацька жадаў, каб хлопчык пайшоў па гандлёвай частцы, але той выявіў схільнасць да малявання і па вяртанні ў Антвэрпэн з 1668 года пачаў вучобу ў майстэрні Антоні Губо. У 1672 годзе прыняты ў антверпенскую гільдыю св. Лукі. У васемнаццацігадовым узросце зноў адправіўся ў Англію, звёў знаёмства з Пітэрам Лелі, пад кіраўніцтвам якога ў 1675—1679 гадах ажыццяўляў (разам з Антоніа Верыа) рэстаўрацыю карцін у Віндзарскім замку і ствараў уласныя творы гістарычнага зместу, а таксама пісаў нацюрморты; выпрабаваў уплыў Рубенса і ван Дэйка.