У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Начоўкі (значэнні).
Ночвы, начоўкі ― у беларускім побыце выдзеўбанае з дрэва карыта, пасудзіна з шырокім адкрытым верхам. Рабілі ночвы з ліпавага або асінавага цурбана, колатага напалову. Нутро выдзёўбвалі цяслой, сценкі і дно згладжвалі разцом. Тыповыя памеры прыкладна: даўжыня 1,5 м, шырыня 50 см, вышыня каля 30 см.
У вялікіх ночвах секлі капусту, мяса для каўбас, мылі бялізну, купалі дзяцей, у меншых (апалушках) правейвалі зерне і крупы, у маленькіх (таўчанках) таўклі для прыпраў сала, мак і інш[1]. Драўляныя ночвы ў сялянскім беларускім побыце ўжываліся да сярэдзіны XX стагоддзя, металічныя ж сустракаюцца і цяпер.
У рускай сялянскай гаспадарцы Тлумачальны слоўнік жывой вялікарускай мовы У. І. Даля вызначае ночвы як невялікае танкасценнае корытце, прызначанае выключна для працы з мукой і збожжам, часам гэта і латок[2].
Пры першым купанні неўмаляткі, ў ночвы клалі 9 вугольчыкаў. На працягу першай паловы года дзіцяці, ваду, у якой купалі дзіця, вылівалі ў падпечак. У іншых мясцінах у ночвы клалі соль і лекавыя травы, сярэбраную манету ― каб дзіця расло чыстым, здаровым і багатым[3][4].
У Беларусі ночвы ўжываўся пры народным лячэнні дзіцяці ад сурокаў. Дзіця клалі пад ночвы з вадой каля парога хлява і праганялі праз гэтыя ночвы свіней. З ночваў потым мыліся, каб сурокі сышлі. Ночвамі накрывалі хворых пры эпілепсычных прыпадках, потым перасякалі сякерай курынае крыло[5].
Ночвы апеты ў вершах беларускага класіка Пятруся Броўкі[6].