Нона Віктараўна Мардзюкова (сапраўднае імя — Наябрына; 1925—2008) — савецкая і расійская кінаактрыса, лаўрэат Сталінскай прэміі (1949), Народная артыстка СССР (1974).
Нона Віктараўна Мардзюкова нарадзілася 25 лістапада 1925 года ў станіцы Канстанцінаўская ў Данецкай вобласці.
Яшчэ з дзіцячых гадоў яна марыла здымацца ў кіно, але вайна перашкодзіла спраўдзіцца яе планам. У акупацыі ў Краснадарскім краі ёй прыходзілася хавацца ад гітлераўцаў, каб пазбегнуць адпраўкі на прымусовыя працы ў Германію.
У 1945 годзе паступіла ва УДІК (ВГИК), у акцёрскую майстэрню Барыса Бібікава і Вольгі Пыжовай. Скончыла яго ў 1950 годзе. У 1950—1991 — актрыса Тэатра-студыі кінаакцёра.
У 1948 годзе дэбютавала ў ролі Ульяны Грымотнай у фільме кінарэжысёра С. А. Герасімава «Молодая гвардия». Першапачаткова на гэту ролю рэжысёр планаваў узяць Клару Лучко, але яна захварэла і яму прыйшлося ўзяць на гэту ролю Нону Мардзюкову. Дэбют апынуўся ўдалым, за гэту ролю Мардзюкова атрымала Сталінскую прэмію.
Яшчэ ў перыяд навучання ва УДІКе Нона Мардзюкова выйшла замуж за Вячаслава Ціханава, з якім пражыла ў шлюбе 13 год. Іх сын, Уладзімір Ціханаў таксама стаў кінаакцёрам.
За ўвесь час сваёй творчай кар’еры Нона Мардзюкова знялася ў 62 фільмах.
Увечары 6 ліпеня 2008 на 83-м годзе жыцця Нона Віктараўна сканала.[5]
Пахаваная 9 ліпеня 2008 года на Кунцаўскіх могілках Масквы побач з сынам. Паводле апошняй волі Мардзюковай, грамадзянская паніхіда не праводзілася. Адпяванне прайшло ў храме Спаса Нерукатворнай Выявы на Сетуні. Развітацца з ёй прыйшлі шматлікія дзеячы культуры і мастацтва — Юрый Саломін, Мікіта Міхалкоў, Рыма Маркава, Яўген Міронаў, Аляксандр Панкратаў-Чорны, Сяргей Гармаш, Ларыса Лужына, Ірына Разанава, Наталля Варлей.
Нона Віктараўна Мардзюкова на Вікісховішчы |