Нгуен Ван Цхьеу, таксама Цхіеу (в’етн.: Nguyễn Văn Thiệu, 5 красавіка 1923 — 29 верасня 2001) — ваенны дзеяч і 5-ы прэзідэнт Рэспублікі В’етнам.
Па веравызнанні быў католікам. Сын дробнага землеўладальніка. У юнацтве ўступіў у антыкаланіальны рух В’етмінь, які ўзначальваў Ха Шы Мін, аднак па меры таго, як апошні пачаў арыентавацца на СССР і камуністычную форму праўлення, парваў з рухам.
У 1949 годзе скончыў Ваенную акадэмію ў Хюэ — сталіцы так званай Дзяржавы В’етнам, якую фактычна абвясцілі французскія каланізатары, аднак фармальным кіраўніком якой быў імператар Бао Дай, і атрымаў званне 2-га лейтэнанта. Да моманту вываду французскіх войскаў (1955), калі была ўтворана Рэспубліка В’етнам, больш вядомая як Паўднёвы В’етнам, меў званне падпалкоўніка.
Быў фармальным кіраўніком дзяржавы пры кіраванні прэм’ер-міністра Нгуен Као Кі ў 1965—1967 гадах. На прэзідэнцкіх выбарах 3 верасня 1967 года атрымаў 38 % галасоў і быў абраны прэзідэнтам. Знаходзіўся на гэтай пасадзе да 1975 года і пакінуў краіну за некалькі дзён да таго, як перспектыва падзення Сайгона пад ударамі войскаў Паўночнага В’етнама стала відавочнай.
Рэжым Цхьеу абвінавачвалі ў тым, што ён быў больш карумпаваным, чым рэжым яго папярэдніка. Цхьеу стварыў уласную палітычную партыю, засяродзіў уладу ў сваіх руках і зрэзаў паўнамоцтвы кангрэса краіны. У 1971 годзе адбыліся новыя выбары прэзідэнта, аднак апаненты адмовіліся ў іх удзельнічаць, і Цхьеу быў абраны без альтэрнатыўных кандыдатаў.
У сакавіку 1975 года, на завяршальным этапе В’етнамскай вайны, пасля вываду амерыканскіх войскаў, паўночнав’етнамскае войска аднавіла атакі на Рэспубліку В’етнам, атрымліваючы перамогі на ўсіх франтах і набліжаючыся да сталіцы. Цхьеу звярнуўся за абяцанай дапамогай да ЗША, папрасіўшы, у прыватнасці, у рамках дадзеных пагадненняў вылучыць 500 млн долараў, аднак Кангрэс ЗША адмовіўся прадастаўляць дапамогу (дамоўленасць аб дапамозе ў выпадку атакі НФВПВ была дасягнута з папярэднім прэзідэнтам ЗША Рычардам Ніксанам, які да 1975 годзе ўжо сышоў у адстаўку з-за Уотэргейцкага скандалу і не мог паўплываць на рашэнне Кангрэса).
Па меры прасоўвання паўночнав’етнамскіх войскаў з краіны сталі бегчы высокапастаўленыя ваеначальнікі; кампанія была прайграна. 21 красавіка 1975 года Цхьеу перадаў свае паўнамоцтвы віцэ-прэзідэнту Чан Ван Хыонгу і збег з краіны на Тайвань. 30 красавіка 1975 года рушыла ўслед безумоўная капітуляцыя Рэспублікі В’етнам.
З Тайваня Цхьеу пераехаў у Вялікабрытанію, дзе жыў у графстве Сурэй і ў Лондане, затым — у ЗША, г. Ньютан, штат Масачусетс, дзе памёр у 2001 годзе[6].