У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мартынюк. Міхаі́л Міро́навіч Мартыню́к (20 снежня 1925, Ліхачы[1], Пружанскі павет Палескага ваяводства, Другая Рэч Паспалітая — 16 верасня 2017, Масква, Расія) — савецкі і расійскі навуковец. Доктар фізіка-матэматычных навук, заслужаны прафесар Расійскага ўніверсітэта дружбы народаў.
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і Мірона Мікалаевіча Мартынюка, быў старэйшым у сям’і з яшчэ шасцю дзецьмі[2]. З 1933 года навучаўся ў Ліхацкай польскай школе[3], з 1938 — у пружанскай гімназіі імя Адама Міцкевіча[4], пасля прыходу Саветаў перайшоў у сярэднюю школу № 2 і ўвесну 1941 года скончыў 7 класаў.
З пачаткам ВАВ Ліхачы былі акупаваныя нацыстамі. 17 ліпеня 1942 года Міхалаў бацька быў расстраляны немцамі з усімі мужчынамі вёскі ў пакаранне за напад партызанаў на паліцэйскі ўчастак, сам Міхась уратаваўся толькі дзякуючы веданню нямецкай мовы[2]. Пасля сканчэння акупацыі служыў у зенітным артылерыйскім палку і працаваў настаўнікам нямецкай мовы ў мясцовай школе. У 1947 скончыў Пружанскае педагагічнае вучылішча[3], навучаўся завочна ў Беларускім дзяржаўным універсітэце, працаваў настаўнікам у вёсках Краснае, Руднікі, мястэчку Малечы, горадзе Івацэвічы.
У 1955 годзе пераехаў у Маскву, дзе выкладаў у электратэхнічным тэхнікуме[3]. У 1959 годзе паступіў у аспірантуру Маскоўскага абласнога педінстытута[ru]. З 1963 года выкладаў фізіку ва ўніверсітэце дружбы народаў імя Патрыса Люмумбы. Прафесар кафедры дастасоўнай фізікі, заслужаны прафесар універсітэта[5].
Аўтар больш як 120 навуковых прац і навучальных дапаможнікаў, у тым ліку двух манаграфій.