Міхаіл Іванавіч Бакланаў (12 лістапада 1914, в. Іваніўка, Мікалаеўская воласць, Марыупальскі павет, Кацярынаслаўская губерня, цяпер Валнавахскі раён, Данецкая вобласць — 23 студзеня 1990, Мінск) — беларускі савецкі архітэктар. Заслужаны архітэктар БССР (1969)[1].
У 1932—1936 гадах вучыўся ў Харкаўскім архітэктурна-будаўнічым тэхнікуме, у 1936—1941 гадах ў Харкаўскім інжынерна-будаўнічым інстытуце. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. 3 1944 года па 1975 г. працаваў архітэктарам, галоўным архітэктарам праектаў, кіраўніком майстэрні ў інстытуце «Белдзяржпраект»[2].
Член Саюза архітэктараў СССР з 1946 года. Пражываў у Мінску[2].
Асноўныя працы: рэканструкцыя будынка Дзяржаўнага рускага драматычнага тэатра БССР (1948—1950), будынак ЦСУ (1952—1954)[2], архітэктурна-будаўнічы тэхнікум (1954), Дзяржаўны мастацкі музей БССР (1957[2]), жылыя дамы на вуліцы К. Маркса (1954), на рагу вуліц Захарава і Першамайскай (1958), навучальныя карпусы Беларускага інстытута механізацыі сельскай гаспадаркі (1960, 1973—1980), медыцынскага інстытута (1966), БДУ (корпус факультэта радыёфізікі і электронікі, 1966, сумесна з Н. Дзяменцьевай) у Мінску, галоўны корпус турысцкай базы (1968—1972[2]) і комплекс дома адпачынку «Сосны» (1975) на возеры Нарач у Мядзельскім раёне[1].
Біяграфічныя дакументы, фотаздымкі індывідуальныя і ў групах, фотаздымкі будынкаў, спраектавананых Бакланавым, захоўваюцца ў БДАНТД, куды перададзены жонкай[3].
Узнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1958), Айчыннай вайны II ступені (1985), медалямі, Ганаровай граматай (1969) і дзвюма Граматамі Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР (1949, 1954)[2]. У 1969 г. яму прысвоена ганаровае званне заслужанага архітэктара Беларусі[4].