Мікалай Міронавіч Івашэнка (нар. 1 верасня 1917, г. Віцебск — 1989) — беларускі гісторык. Кандыдат гістарычных навук (1955), дацэнт (1962). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.
Скончыў сямігодку (1932), Віцебскае фабрычна-завадское вучылішча чыгуначнікаў (1934), завочна Камуністычны інстытут журналістыкі ў Мінску (1938), Віцебскі педагагічны інстытут (1940), Вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПСС (1952), Інстытут гісторыі АН БССР (аспірантура, 1955). Абараніў дысертацыю на тэму «Барацьба за завяршэнне калектывізацыі і арганізацыйна-гаспадарчае ўмацаванне калгасаў заходніх абласцей Беларускай ССР (1950−1953 гг.)».
У 1934—1937 гадах працаваў памочнікам паравознага машыніста, у 1938—1940 гадах настаўнікам пачатковых класаў СШ № 2 Віцебска.
З 1940 па 1946 год у Ваенна-марскім флоце: курсант вучэбнага атрада Балтыйскага флота ў Кранштаце (1940—1941), камандзір аддзялення радыстаў брыгады тарпедных катэраў Паўночнага флоту.
У 1946 годзе працаваў завучам, дырэктарам сямігадовай школы № 11 Віцебска, загадчыкам арганізацыйнага аддзела Віцебскага гаркама КПБ (1946—1947), памочнікам сакратара ЦК КПБ (1947—1953), намеснікам загадчыка аддзела адміністратыўных і гандлёва-фінансавых органаў ЦК КПБ (1953—1954), у час навучання ў аспірантуры працаваў старшым выкладчыкам кафедры гісторыі КПСС Рэспубліканскай партшколы і дацэнтам кафедры гісторыі КПСС Гомельскага педінстытута (1954—1955). Пасля заканчэння аспірантуры − загадчык аддзела школ і ВНУ Гомельскага абкама партыі (1954—1955). 16 жніўня 1958 года быў зацверджаны дырэктарам Брэсцкага педагагічнага інстытута. 22 лютага 1965 года вызвалены ад абавязкаў рэктара БрДПІ у сувязі з пераводам на пасаду рэктара Гомельскага педінстытута. У маі 1969 года стаў прарэктарам па навучальнай працы ГДУ. Загадам ад 15 снежня 1969 года быў пераведзены на пасаду старэйшага навуковага супрацоўніка ўніверсітэта для завяршэння доктарскай дысертацыі. З кастрычніка 1970 года па чэрвень 1982 года дацэнт кафедры гісторыі КПСС і навуковага камунізму Беларускага інстытута інжынераў чыгуначнага транспарту.
Навуковыя інтарэсы: гісторыя савецкай інтэлігенцыі; роля сельскіх партыйных арганізацый у падрыхтоўцы і правядзенні калектывізацыі.