Мікалай Мікалаевіч Бамбалаў (3 чэрвеня 1938, в. Шаталава, Смаленская вобласць, РСФСР — 2 чэрвеня 2020) — беларускі біягеахімік. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1994; член-карэспандэнт з 1989), доктар сельскагаспадарчых навук (1985), прафесар (2013).
Нарадзіўся 3 чэрвеня 1938 года ў вёсцы Шаталава Пачынкаўскага раёна Смаленскай вобласці.
У 1961 годзе скончыў Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію. У 1962—1976 гадах — малодшы навуковы супрацоўнік, старшы інжынер, аспірант, старшы навуковы супрацоўнік, загадчык лабараторыяй ў Інстытуце торфу Акадэміі навук БССР (з 1990 г. — Інстытут праблем выкарыстання прыродных рэсурсаў і экалогіі НАН Беларусі, з 2007 года — Інстытут прыродакарыстання НАН Беларусі).
Памёр 2 чэрвеня 2020 года. Пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках.
Распрацаваў тэорыю гніення і гуміфікацыі арганічнага рэчыва ў балотным асяроддзі рознага генезісу. Устанавіў агульныя заканамернасці мінералізацыі і трансфармацыі арганічнага рэчыва глеб, выявіў узаемасувязь паміж экалагічнымі ўмовамі глебаўтварэння, хімічным саставам, малекулярнай структурай арганічных злучэнняў і тэмпамі іх мінералізацыі. Вылучыў эколага-генетычныя групы тарфяных глеб і распрацаваў дыферэнцыраваныя метады іх выкарыстання і аховы, якія забяспечваюць захоўванне арганічнага рэчыва і прадухіленне забруджвання паветранага басейна, паверхневых і падземных вод прадуктамі разбурэння глеб. Устанавіў асаблівасці біягеахімічных цыклаў вугляроду і азоту ў глебах і балотах і даказаў, што балоты выконваюць функцыю пераходнага звяна паміж біягенным і геалагічным кругаваротамі гэтых элементаў. Распрацаваў навуковыя асновы новай галіны навукі і гаспадаркі — балотазнаўства. Распрацоўвае шляхі і метады біясферна сумяшчальнага выкарыстання прыродных рэсурсаў балот і глеб з улікам іх агульнапланетарных функцый.
Аўтар звыш 350 навуковых прац, у т.л. 5 манаграфій, 25 аўтарскіх пасведчанняў і патэнтаў на вынаходніцтвы.
Сярод апублікаванага: