Мікалай Бенедыкці (польск.: Mikołaj Benedicti; каля 1587, Вільня — 18 жніўня 1625, Полацк[1]) — езуіцкі святар і педагог.
Уступіў у Таварыства Ісуса 10 верасня 1605 г. у Вільні. Пасля выпрабаванняў у навіцыяце вывучаў філасофію ў Браневе (1607—1610), а потым выкладаў паэтыку і рыторыку ў Нясвіжы (1610—1612). У 1612—1613 гг. — прафесар рыторыкі для семінарыстаў-езуітаў у настаўніцкай семінарыі пры Полацкім езуіцкім калегіуме. З 1613 па 1616 гг. праходзіў курс тэалогіі ў Віленскай акадэміі. У Вільні быў высвечаны на ксяндза; у 1622 г. склаў апошнія зарокі. Прафесар маральнай і палемічнай тэалогіі ў Нясвіжы (1619—1622) і Полацку (1623—1625). Памёр пад час эпідэміі[2].