У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Платэ. Мікалай Альфрэдавіч Платэ́ (4 лістапада 1934, Масква — 16 сакавіка 2007, Масква) — савецкі і расійскі хімік, спецыяліст па палімерах. Акадэмік АН СССР (1987), галоўны вучоны сакратар РАН (1996—2001).
М. А. Платэ — унук выбітнага рускага хіміка акадэміка М. Д. Зялінскага і сын прафесара МДУ А. Ф. Платэ(руск.) бел.[2]. Маці — мастачка Раіса Мікалаеўна Зялінская-Платэ.
Акадэмік Мікалай Платэ быў адным з выбітных прадстаўнікоў расійскай палімернай навукі, вучнем акадэміка В. А. Каргіна(руск.) бел. і адзін з першых выпускнікоў кафедры высокамалекулярных злучэнняў Маскоўскага дзяржаўнага універсітэта імя М. В. Ламаносава (разам з акадэмікамі В. А. Кабанавым(руск.) бел. і М. П. Бакеевым(руск.) бел.).
Быў буйным арганізатарам навукі і адным з кіраўнікоў Расійскай акадэміі навук.
Стварыў колькасную тэорыю рэакцыйнай здольнасці функцыянальных груп макрамалекул як навуковай асновы мадыфікацыі палімерных матэрыялаў, адкрыў тэрматропныя вадка-крышталічныя палімеры з мезагеннымі групамі, што прывяло да стварэння новага пакалення вадка-крышталічных палімераў і кампазітных матэрыялаў для оптыкі, электронікі і іншых галін высокіх тэхналогій. Сярод яго навуковых адкрыццяў стварэнне арыгінальнага напрамку ў галіне палімерных матэрыялаў медыка-біялагічнага прызначэння — селектыўных сарбентаў для дэтаксікаціі арганізму чалавека, а таксама біясумяшчальных палімерных матэрыялаў для пратэзаў, органаў і тканак[2].
Пад кіраўніцтвам Платэ ўдалося вырашыць прынцыпова важную праблему стварэння новай безын’екцыйнай лекавай формы інсуліну для лячэння дыябету, якая паспяхова прайшла клінічныя выпрабаванні.
У якасці члена Дзяржаўнай камісіі РФ па хімічным раззбраенні і члена Бюро Савета бяспекі РФ Платэ з’яўляўся адным з распрацоўшчыкаў дактрыны хімічнай і біялагічнай бяспекі краіны, зацверджанай прэзідэнтам РФ, і прымаў актыўны ўдзел у рэалізацыі праграмы знішчэння хімічнай зброі.
Быў адным з аўтараў і каардынатараў работ па выкарыстанні арыгінальнай ракетнай тэхналогіі і дызельных рухавікоў для знішчэння таксічных хімічных рэчываў, уключаючы хімічную зброю, і для хімічнай перапрацоўкі прыроднага газу ў экалагічна бяспечныя віды паліва.
Пахаваны на Новадзявочых могілках у Маскве побач з маці.
Першая жонка, Наталля Васільеўна Шахава (нар. 1999); дзеці: Аляксей (1959—2020[3]), Кацярына (нар. 1972). Другая жонка, Вольга Мікалаеўна Эмануэль, Дачка акадэміка М. М. Эмануэля(руск.) бел..
За дасягненні ў галіне навукі быў ўдастоены розных узнагарод.